Kital

Z Wikipedii

Kital (arab qitāl, dosł. walka zbrojna) - słowo te pochodzi od czasownika qātala, oznaczającego ogólne pojęcie walki i zwalczania innych, czym nawiązuje do przedmuzułmańskiej tradycji walki zakorzenionej w etyce plemion beduińskich. W Koranie qitāl rozumiany jest jako walka zbrojna - zarówno obronna, jak i zaczepna. W Koranie występuje zwykle w kontekście jednoznacznie wskazującym, że był przez pierwszych muzułmanów, zwłaszcza osiadłych Arabów, o tradycji innej niż beduińskie plemiona koczownicze, traktowany wyjątkowo niechętnie. Qitāl jest jednak obowiązkiem każdego muzułmanina, gdy zostaje on zaatakowany przez wroga zewnętrznego. "Zwalczajcie na ścieżce Boga tych, którzy was zwalczają, ale nie przekraczajcie granic, bo Bóg nie lubi tych, którzy przekraczają granice". Z pojęciem qitāl wiąże się ostatnia z czterech zasad właściwego ğihādu, który powinien być prowadzony sercem, językiem, rękami i mieczem. Jest to więc "mały" ğihād w odróżnieniu od ğihādu "dużego", czyli dokładania wszelkich starań w celu osiągnięcia zbawienia. Walka zbrojna w ğihādzie prowadzona jest z niewiernymi i obłudnikami (munāfiqūn), czyli tymi, którzy przyjęli islam ale w sercach nadal pozostali niewierzący. Qitāl jako część ğihādu nie jest skierowany przeciwko żydom i chrześcijanom.

[edytuj] Bibliografia

• Janusz Danecki Podstawowe wiadomości o islamie. Tom I, Wydawnictwo Akademickie DIALOG, Warszawa 1998, ISBN 83-86483-40-7