Klisino

Z Wikipedii


Klisino
Województwo	opolskie
Powiat	głubczycki
Gmina	Głubczyce
Sołtys	Tadeusz Ciechanowski
Strefa numeracyjna (do 2005)	77
Tablice rejestracyjne	OGL

Klisino (niem. Gläsen) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie głubczyckim, w gminie Głubczyce.

[edytuj] Historia

Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1245, z dokumentu księcia opolsko-raciborskiego Mieszka Otyłego. Kolejnymi właścicielami wsi byli: biskup ołomuniecki Brunon z Schauenburga, jego stolnik Herbord, a od drugiej połowy XIII wieku król czeski Przemysł Ottokar II Wielki i wchodziła w skład klucza dóbr królewskich. W XIV i XV wieku majątek Klisino przechodził w ręce kolejnych panów (m.in Larischów). Od XVI wieku właściciem Klisina był hrabia von Cobb i ród Tschetschau-Mettich. W połowie XVII wieku nowymi właścicielami wsi był ród von Herberstein. W XVIII wieku dwór przejęła rodzina von Gruttschreiber. Na początku XIX wieku właścicielem wsi został Anton Forni, a następnie nabył ją baron Alexander von Prittwitz. Ostatnim predwojennym właścicielem miasta był Johannes von Eiche-Polwitz. W czasie II wojny światowej wieś zaostała zajęta przez Armię Czerwoną około 24 marca (w tym dniu zajęto Głubczyce).

[edytuj] Pałac

W XVI wieku ówcześni właściciele wsi rozpoczęli budowę renesansowego dworu, którą zakończono w połowie XVII wieku. Po pożarze dworu w 1758, wzniesiono w jego miejscu barokowy dwupiętrowy pałac. Z okresu rodziny von Prittwitz pochodzi park angielski położony przy pałacu oraz aleja lipowa w kierunku Pomorzowic / Pommerswitz. Pałac w Klisinie wpisany jest do rejestru zabytków pod nr rej.: 530/58.

[edytuj] Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego

Na uwagę zasługuje także kościół parafialny p.w. Podwyższenia Krzyża Świętego, pochodzący z XVI wieku, pierwotnie drewniany, przebudowany na murowany w latach 1867-1869. Znajdują się w nim kamienne płyty nagrobne restauratorów kościoła (m.in. Władysława von Tschetschau-Mettich) oraz płaskorzeźba Fryderyka von Reichenbacha – koniuszego biskupów wrocławskich. Wpisany jest do rejestru zabytków pod nr rej.: 639/59. Plebania pochodzi z 1855.