Klotylda Maria Sabaudzka

Z Wikipedii

Klotylda Maria Sabaudzka, fr. Clotilde-Marie-Thérèse-Louise de Savoie, Princesse Napoléon, Altesse Impériale et Royale (ur. 22 marca 1843 w Turynie, zm. 25 czerwca 1911 na zamku Moncalieri) – królewna włoska, żartobliwie zwana we Francji Sainte Clotilde (święta Klotylda), była żoną księcia Napoleona Józefa Bonapartego.

Urodziła się jako córka króla Sardynii Wiktora Emanuela II, późniejszego pierwszego władcy zjednoczonej Italii i arcyksiężniczki Marii Adelajdy Habsburg.

Mając lat 16 została wydana za mąż (30 stycznia 1859) za Napoleona Józefa zwanego Plonplon. Zawarte z powodów czysto politycznych - jako część zapłaty dla Napoleona III za poparcie przy zjednoczeniu Włoch (drugą częścią była cesja Sabaudii i Nicei na rzecz Francji) - małżeństwo było wyjątkowo nieszczęśliwe. Królewna Klotylda była osobą głęboko wierzącą, otaczała się chętnie duchownymi i miała bardzo surowe zasady moralne. Plonplon był jej skrajnym przeciwieństwem - prowadził bardzo swobodny tryb życia i był wysoce antyklerykalny. Poza tym Klotylda nie zgadzała się z najbliższymi krewnymi męża - cesarzową Eugenią i księżniczką Matyldą. Znany jest incydent, gdy Eugenia po przybyciu Klotyldy do pałacu Tuileries zaczęła ją pouczać, jaka etykieta panuje na dworze cesarskim. Klotylda dumnie spojrzała na cesarzową, która w jej oczach była parweniuszką i rzekła: Wasza Cesarska Mość zapomina, że jestem wychowana na prawdziwym dworze królewskim !.

Klotylda nie brała udziału w hucznych bankietach w Tuileries; usunęła się do swego paryskiego pałacu Palais-Royal i poświęcała się pobożnym modłom, dobroczynności oraz wychowaniu swych trojga dzieci. Gdy rodzina cesarska uciekała z Paryża (5 września 1870) po klęsce Napoleona III pod Sedanem, tylko Klotylda żegnana była przez ludność Paryża owacjami.

Po upadku monarchii napoleońskiej Plonplon i Klotylda schronili się w swym zamku w Moncalieri w Italii. Gdy małżonek powrócił do Francji w 1871 r., Klotylda pozostała w Moncalieri i nadal oddawała się swym pobożnym praktykom, nieomal na granicy manii religijnej. Przez ostatnie 40 lat życia opuściła zamek tylko dwa razy - w 1891 r. pojechała do Rzymu, do umierającego męża, by go skłonić do powrotu na łono Kościoła, co jej się nie udało i w 1904 r. na pogrzeb księżniczki Matyldy do Paryża. Umarła na grypę w 1911 roku w opinii świętości, a jej proces beatyfikacyjny został rozpoczęty w 1940 roku.

Z księciem Napoleonem miała troje dzieci:

• Napoleona Wiktora,
• Napoleona Ludwika Józefa, późniejszego generała carskiego,
• Marię Letycję, którą wydano w 1888 r. za rodzonego brata Klotyldy, byłego króla Hiszpanii Amadeusza I, ks. Aosty. Jedyny syn z tego związku, Umberto zmarł na froncie w 1918 r.

[edytuj] Bibliografia

• Almanach de Gotha, Gotha 1887
• F. U. von Wrangel, Les maisons souveraines de l'Europe, Stockholm 1899.