Klozapina

Klozapina (sprzedawana jako Clozaril, Leponex, Fazaclo, Froidir; Gen-Clozapine w Kanadzie, Klozapol w Polsce) – pierwszy opracowany atypowy lek przeciwpsychotyczny. Jest pochodną dibenzodiazepiny (nie należy jej mylić z klonazepamem (Clonazepamum, Rwotril, Klonopin), będącym benzodiazepiną). Nie wywołuje objawów pozapiramidowych, a po leczeniu nią nie stwierdzono późnych dyskinez. Klozapina jest lekiem trzeciego rzutu ze względu na potencjalnie śmiertelne działania niepożądane, które mogą wystąpić: agranulocytoza i zapalenie mięśnia sercowego. Częstsze działania uboczne wiążą się z działaniem antycholinergicznym: suchość w jamie ustnej, senność, zatwardzenia. Klozapina obniża również próg dla napadów padaczkowych.

[edytuj] Wskazania

Klozapina jest stosowana głównie w leczeniu lekoopornej schizofrenii^[1], która oznacza niezadowalającą odpowiedź objawów na co najmniej dwa różne leki przeciwpsychotyczne^[2]. Klozapina jest wyraźnie bardziej skuteczna w zwalczaniu objawów schizofrenii niż starsze typowe leki przeciwpsychotyczne, przynosząc najlepsze efekty u osób, które słabo odpowiedziały na inne leczenie. Chociaż zmniejsza częstość nawrotów, a tolerancja pacjentów na lek jest lepsza, to nie przekłada się to na znaczącą poprawę w zakresie ogólnego funkcjonowania^[1]. Małe dawki klozapiny są stosowane w leczeniu parkinsonizmu. Jest też podawana w leczeniu objawów psychotycznych powstałych po stosowaniu L-dopa (Lewodopa) w chorobie Parkinsona.