Wikipedysta:Klugg/brudnopis

Z Wikipedii

Michel Houellebecq, (właśc. Michel Thomas, ur. 26 lutego 1958 (wg aktu urodzenia) lub w 1956^[1] na wyspie Reunion) francuski pisarz, eseista, poeta i autor piosenek. Powieści Cząstki elementarne i Platforma przysporzyły mu międzynarodową reputację gorzkiego prowokatora, jednakże są one również często uznawane za nowy ton w literaturze francuskiej. Houellebecq jest zresztą uznawany za przedstawiciela anglosaksońskiego ruchu antycypacji społecznej.

Spis treści

1 Biografia
2 Cytaty
3 Bibliografia
4 Kontrowersje
5 Pokrewni autorzy
6 Przypisy
7 Twórczość
8 Film
- 8.1 Realizacja
- 8.2 Scenariusz
9 Disques
10 Littérature sur et autour de Michel Houellebecq
11 Linki zewnętrzne

[edytuj] Biografia

Ojciec Michela (przewodnik górski), jak i jego matka (lekarz anestezjolog), dość szybko stracili zainteresowanie synem, zwłaszcza gdy urodziła się jego siostra przyrodnia. Pierwsze lata życia Houellebecq spędził w Algierii u dziadków ze strony matki, mając sześć lat został powierzony Henriette Houellebecq, babce ze strony ojca, komunistce, której nazwisko przyjął później za swój pseudonim.

W wieku 16 lat odkrył Lovecrafta, któremu poświęcił zbiór esejów wydany w 1991 roku. Uczęszczał na kursy przygotowawcze do szkół wyższych w paryskim liceum Chaptala, by rozpocząć w 1975 studiowanie w Instytucie Agronomii Paris-Grignon. Założył tam efemeryczne czasopismo Karamazow, dla którego napisał kilka wierszy i rozpoczął kręcenie filmu Kryształ cierpienia. Ukończył naukę w Instytucie w 1978, z przypadkowo wybraną specjalizacją pt. Dowartościowanie środowiska naturalnego i ekologii.

Naukę kontynuował w paryskiej Narodowej Szkole Wyższej im. Louisa Lumière, na wydziale kinematografii - specjalność filmowanie, przerwał jednak studia w 1981 przed uzyskaniem dyplomu. W tym samym roku urodził się jego syn Étienne. Houellebecq został bez pracy i rozwiódł się z żoną, wskutek czego przeszedł głęboką depresję.

W 1983 rozpoczął karierę informatyczną w firmie Unilog, następnie we francuskim ministerstwie rolnictwa, gdzie spędził trzy lata (okres ten jest opowiedziany w powieści Poszerzenie pola walki), wreszcie w Zgromadzeniu Narodowym.

Jego dwa pierwsze tomy poezji, wydane w 1991, nie odniosły sukcesu. Poruszają wprawdzie tematykę przyszłych powieści: egzystencjalną samotność, oskarżenie współczesnego liberalizmu, analizę psychiki jednostek, dopiero jednak dzięki prozie autor został odkryty przez krytykę.

[edytuj] Cytaty

« l’individu moderne est (ainsi) prêt à prendre place dans un système de transactions généralisées au sein duquel il est devenu possible de lui attribuer, de manière univoque et non ambiguë, une valeur d’échange. »
« Les relations humaines deviennent progressivement impossibles, ce qui réduit d’autant la quantité d’anecdotes dont se compose une vie »
« l’homme est un adolescent diminué » Extension du domaine de la lutte
« Le libéralisme économique, c’est l’extension du domaine de la lutte, son extension à tous les âges de la vie et à toutes les classes de la société. De même, le libéralisme sexuel, c’est l’extension du domaine de la lutte, son extension à tous les âges de la vie et à toutes les classes de la société. Sur le plan économique, Raphaël Tisserand appartient au clan des vainqueurs ; sur le plan sexuel, à celui des vaincus. Certains gagnent sur les deux tableaux ; d’autres perdent sur les deux. Les entreprises se disputent certains jeunes diplômés ; les femmes se disputent certains jeunes hommes ; les hommes se disputent certaines jeunes femmes ; le trouble et l’agitation sont considérables. » Extension du domaine de la lutte

[edytuj] Bibliografia

Pierwsza powieść, Poszerzenie pola walki została opublikowana przez Maurice Nadeau w 1994 po odrzuceniu przez wielu innych wydawców. Zyskała ona Houellebecqowi miano prekursora nowego pokolenia pisarzy (po sytuacjonistach), opisującego nędzę uczuciową współczesnego człowieka. Bez wsparcia promocji i reklamy powieść docierała do czytelników głównie metodą pantoflową.

Son premier roman Extension du domaine de la lutte est publié par Maurice Nadeau en 1994 après avoir été refusé par de nombreux éditeurs. Il fait de Houellebecq le précurseur d’une génération d’écrivains (après toutefois les situationnistes) décrivant la misère affective de l’homme contemporain. Sans promotion ni publicité, le roman rencontrera principalement son public par le bouche à oreille. Il est adapté au cinéma en France par Philippe Harel en 1999 et à la télévision danoise par Jens Albinus en 2002.

Les Particules élémentaires, son roman suivant, provoque un tapage médiatique, dû en partie à l’« exclusion » de son auteur de la Revue Perpendiculaire à laquelle il appartenait, pour incompatibilité d'idées. Ce divorce à l'amiable est largement exploité par l'éditeur Flammarion qui censure la Revue en question (qui n'a jamais reparu depuis) pour mieux permettre à son nouvel auteur phare de répliquer dans la presse et de bénéficier d'une bonne publicité.

Les Particules élémentaires attaque également (symboliquement, mais nommément tout de même) l’écrivain Philippe Sollers. Le livre obtiendra quoi qu’il en soit le Prix Novembre, décerné par un jury dans lequel est présent le même Philippe Sollers. Celui-ci viendra également témoigner en faveur de Houellebecq dans le procès de ce dernier à l’occasion de ses déclarations sur l'islam. Houellebecq a partagé avec son traducteur Frank Wynne le prix IMPAC 2002 pour Atomised, la traduction de Les Particules élémentaires

L'ambiguïté marque souvent le signe de l'auteur : décrit-il les idées de ses (anti-)héros, ou les siennes à travers eux ? A cela, Alain Soral répond dans Socrate à Saint-Tropez : Extension décrit une vision marxiste étendue au sexuel de la société tandis que Plateforme constitue au contraire une sorte d'éloge du libéralisme. En conséquence, soit l'auteur effectue dans ses romans des exercices de style, soit il a lui-même beaucoup changé.

Houellebecq a aussi signé les paroles de l'album Présence humaine, proche du style de sa poésie. Il n'hésite pas à chanter ou plutôt parler sur son album, qu'il a également interprété lors de quelques concerts.

Il accorde également une place majeure à son œuvre d’essayiste. Il est intervenu dans Les Inrockuptibles, Perpendiculaire, L'Atelier du Roman, Immédiatement ainsi que dans la presse internationale.

Michel Houellebecq, après avoir résidé en Irlande pendant plusieurs années, vit actuellement en Espagne, dans le parc naturel du Cabo de Gata.

En 2004, Houellebecq a fait l'objet d'un « transfert » de son ancien éditeur, Flammarion, vers les éditions Fayard du puissant groupe Lagardère, avec des apports financiers inhabituels dans l'édition française et l'assurance de voir son roman porté sur le grand écran. Lors de la rentrée littéraire 2005, il occupe, avec son roman La Possibilité d'une île, une grande partie des pages culture des médias, éclipsant les 600 autres livres de la « rentrée littéraire ». Toutefois, les ventes du livre furent moindres que prévu (300 000 exemplaires vendus contre 400 000 espérés).

Michel Houellebecq travaille actuellement (2007) sur la préproduction du film La Possibilité d'une île, qu'il réalisera lui-même avec Benoît Magimel dans le rôle-titre.

[edytuj] Kontrowersje

Houellebecq odniósł sukces wraz z powieścią Cząstki elementarne w 1998 roku. Platformie, wydanej w 2001 roku, towarzyszył kontrowersyjny wywiad udzielony miesięcznikowi Lire. Houellebecq nazwał w nim islam "najgłupszą religią świata"^[2]. Sama powieść – Platforma – dotyczy turystyki seksualnej do krajów, gdzie islam jest religią dominującą; mimo to problematyka religijna nie zajmuje w niej centralnego miejsca. Wywiad udzielony miesięcznikowi rozwijał jednak szczególnie ten właśnie aspekt. Wypowiedź Houellebecqa wywołała liczne protesty – wytoczono mu proces, w którym został oskarżony o nawoływanie do nienawiści rasowej i o islamofobię (jednym z oskarżycieli był zwierzchnik wspólnoty muzułmańskiej we Francji, Dalil Boubakeur). Pisarz bronił się twierdząc m.in., że jego postawa nie wyraża poglądów rasistowskich, jako że można opuścić tę religię^[3]. Houellebecq wygrał proces, a trybunał paryski orzekł, że jego wypowiedź była dozwoloną krytyką religii i nie zawierała obrazy muzułmanów.

Michel Houellebecq zadeklarował^[4] sympatię dla ruchu raelickiego, który staje się w pewnym stopniu inspiracją dla powieści Możliwość Wyspy. Sympatia nie przekłada się jednak na przyjęcie wierzeń - biorąc pod uwagę sposób, w jaki powieść przedstawia sektę i jej guru (opis grupy kierujących sektą waha się między ich dziwactwami a talentem do manipulacji, sam guru zaś wydaje się nie wierzyć w ustanowione przez siebie dogmaty). Fascynacja autora Raelem wydaje się być bardziej związana z jego umiejętnością zjednywania sobie wiernych (oraz korzyści seksualnych i finansowych z tym związanych), oraz śmiałością w interpretacji Biblii, niż przekonaniami religijnymi, które najwyraźniej uznaje za absurdalne, biorąc pod uwagę dystans i ironię, z jakimi się do nich odnosi. Publikacja Możliwości wyspy wiązała się dla niego z przejściem do innego wydawnictwa: opuścił Flammarion, gdzie wcześniej zatrudniono, zgodnie z jego sugestią, Frédérica Beigbedera na stanowisku dyrektora literackiego, i dołączył do autorów wydawnictwa Fayard, części dużej grupy medialnej Lagardère. Transfer ten wiązał się z niespotykanymi do tej pory na francuskim rynku księgarskim pieniędzmi.

[edytuj] Pokrewni autorzy

Maryse Choisy
James Graham Ballard

[edytuj] Przypisy

↑ Denis Demonpion, Houellebecq non autorisé, enquête sur un phénomène, Maren Sell, 2005
↑ Wywiad z autorem: "doszedłem do wniosku, że wiara w jedynego Boga jest kretyństwem, nie znajduję innego słowa. A najgłupszą religią jest jednak islam"
↑ Sprawozdanie z procesu autora
↑ L'Illustré ( Szwajcaria) : Houellebecq, nowe alibi Raela - grudzień 2003

[edytuj] Twórczość

H.P. Lovecraft. Przeciw światu, przeciw życiu (H.P. Lovecraft, contre le monde, contre la vie) (eseje o twórczości Howarda Phillipsa Lovecrafta, 1991)
Rester vivant (1991) – eseje
La Poursuite du bonheur (1992) – wiersze
Poszerzenie pola walki (Extension du domaine de la lutte) (1994) – powieść
Skóra (La peau), wspólnie z Sarah Wiame (nakład 680, maj 1995)
Miasto (La ville), wspólnie z Sarah Wiame (nakład 25, styczeń 1996)
Le Sens du combat (1996)
Interventions (1998)
Cząstki elementarne (Les Particules élémentaires) (1998) – powieść
Renaissance (1999) – wiersze
Lanzarote (2000) – minipowieść z fotografiami autora
Platforma (Plateforme) (2001) – powieść
Możliwość wyspy (La Possibilité d'une île) (2005) – powieść

[edytuj] Film

Możliwość wyspy (La possibilité d'une île) Oficjalna witryna filmu La possibilité d'une île

[edytuj] Realizacja

Kryształ cierpienia (Le cristal de souffrance) (1978) (czarno-biały, niemy, 30 minut)
Nierównowaga (Déséquilibres) (1982) (czarno-biały, niemy, 12 minut)
Rzeka (La Rivière) (2001) (16 minut)

[edytuj] Scenariusz

1999: Poszerzenie pola walki (Extension du domaine de la lutte), współpraca: Philippe Harel
2004: Świat zewnętrzny (Monde extérieur) Davida Raulta, współpraca: Loo Hui Phang

[edytuj] Disques

Le Sens du Combat (1996), lecture de poèmes du recueil du même nom sur fond de musique improvisée, éd. Radio-France (France Culture)
Présence humaine (2000), disque où Michel Houellebecq chante certains de ses textes sur une musique de Bertrand Burgalat. Disque sorti chez Tricatel.

[edytuj] Littérature sur et autour de Michel Houellebecq

[edytuj] Ouvrages sur Michel Houellebecq

Fernando Arrabal: ¡Houellebecq!, Le Cherche-Midi, 2005 ISBN 8493303305
Olivier Bardolle: La Littérature à vif (Le cas Houellebecq), L’Esprit des péninsules, 2004 ISBN 2846360553
Denis Demonpion: Houellebecq, non autorisé: enquête sur un phénomène, Maren Sell, 2005 ISBN 2350040224
Éric Naulleau: Au secours, Houellebecq revient!, Éditions Chiflet et Cie, 2005 ISBN 275560039X
Dominique Noguez: Houellebecq, en fait, Fayard, 2003 ISBN 2213615616
Jean-François Patricola: Michel Houellebecq ou la provocation permanente, Écriture, 2005 ISBN 2909240665
Thomas Steinfeld: Das Phänomen Houellebecq, Dumont, 2001 ISBN 3770156234
collectif: Perspectives Houellebecq, recueil de textes et documents réalisé par l'Association des amis de Michel Houellebecq, 2005- avec, en DVD le film réalisé par Michel Meyer " Une lecture de Plateforme". Edité par AMH www.houellebecq.info

[edytuj] Ouvrages et articles sur l'œuvre de Houellebecq

Szablon:En Jack I. Abecassis: The Eclipse of Desire: L'Affaire Houellebecq, in: MLN 115(4), 2000 (801-826)
Szablon:De Thomas Assheuer: Sex und Kapitalismus, recension des Particules élémentaires, in: DIE ZEIT 16, 1999
Jean-François Chassay: Apocalypse scientiste et fin de l’humanité: Les particules élémentaires de Michel Houellebecq, in: Pascal Brissette et al. (ed.): Écritures hors-foyer: comment penser la littérature actuelle?, Montréal 2002 (171-188)
Murielle Lucie Clément: Houellebecq, Sperme et sang, L'Harmattan, 2003 ISBN 2747539997
Laurence Dahan-Gaida: La fin de l’histoire (naturelle): "Les particules élémentaires" de Michel Houellebecq, in: Tangence 73, automne 2003 (93-114)
Kim Doré: Doléances d’un surhomme ou La question de l’évolution dans Les particules élémentaires de Michel Houellebecq, in: Tangence 70, automne 2002 (67-83)
Patrick Mayoux: À propos de "Jacques Prévert est un con"
Christian Monnin: Extinction du domaine de la lutte - L'œuvre romanesque de Michel Houellebecq
Christian Monnin: Le roman comme accélérateur de particules: Autour de Houellebecq
Martin Robitaille: Houellebecq, ou l’extension d’un monde étrange, in: Tangence 76/2004 (87-103)
Szablon:En Jonas Vesterberg: The Sexual Political Economy of Postmodernity: An Introduction to Critical Theory in the Works of Michel Houellebecq, Chapel Hill (NC) 2003
Sabine van Wesemael (éd.): Michel Houellebecq, Rodopi, 2004 ISBN 9042017430
Sabine van Wesemael: Houellebecq: le plaisir du texte, L’Harmattan, 2005 ISBN 2747580792

[edytuj] Entretiens avec Michel Houellebecq

Vidéo : Trois questions à Michel Houellebecq
Jean-Daniel Beauvallet: Extension du domaine de la flûte, in: Les Inrockuptibles, 10 avril 2000
Szablon:De Dirk Fuhrig: Gute Aussichten im Genlabor, 1999
Juremir Machado da Silva: Michel Houellebecq: Le roman comme art de la provocation, in: L'acte d'écrire 81/2003(3)

[edytuj] Articles de Houellebecq en ligne

[edytuj] Linki zewnętrzne

Oficjalna strona autora (fr)
Blog osobisty autora (fr)
Wektor moralny Michela Houellebecqa – zapis dyskusji
Witryna Przyjaciół Michela Houellebecqa: bibliografia, biografia, odnośniki do publikacji nt. Houellebecqa (fr)
Witryna AEAMH Stowarzyszenie (międzygalaktyczne) Wrogów Przyjaciół Michela Houellebecqa (fr)
Dokumentacja krytyczna na temat dzieł Michela Houellebecqa (witryna Auteurs.contemporain.info) (fr)
Oficjalna strona filmu Możliwość wyspy (fr)

Portal:Literatura

Kategoria:Francuscy pisarze Kategoria:Urodzeni w 1958

We provide Linux to the World