Kołacinek
Z Wikipedii
Współrzędne: 51°51'54" N 19°49'49" E
| Kołacinek | |
| Województwo | łódzkie |
| Powiat | brzeziński |
| Gmina | Dmosin |
| Sołtys | Tadeusz Sobczyk |
| Położenie | 51° 51' 54'' N 19° 49' 49'' E |
| Strefa numeracyjna (do 2005) |
46 |
| Kod pocztowy | 95-061 Dmosin |
| Tablice rejestracyjne | EBR |
|
Położenie na mapie Polski
  Kołacinek
|
|
Kołacinek – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie brzezińskim, w gminie Dmosin.
W Słowniku Geograficznym Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich tom IV strona 269, z roku 1883 możemy przeczytać między innymi: Kołacinek (Kołaczynko), wieś i folwark, powiat brzeziński, gmina Mroga Dolna, parafia Kołacinek.Posiada kościól parafialny drewniany i szkołę. W r. 1827 było tu 29 domów, 199 mieszkańców.[...] Parafia Kołacinek dekanatu brzezińskiego liczy 2000 dusz. W 1609 r. Wieś była własnością Plichtów; parafialny kośćiół katolicki już w 1521 r. istniał, w 1788 przebudowany. W 1609 r. należały do parafii wsie: Kołaczyn Wielki (dziś Kołacin), Kołaczyn Mały (dziś Kołacinek), Koziełły (dziś Koziołki), Kotulin, Kobelin (dziś Kobylin), Zaczywilki (dziś Zacywilki).
W Kołacinku działa grupa teatralna. Uczestniczą w tej grupie dzieci od lat 10 do 19, które mają za sobą m.in. wyjazd do Bratysławy, gdzie występowały przed publicznością.
28 kwietnia 2007 roku w Kołacinku otwarto Park Jurajsko-Botaniczny DINOPARKz naturalnej wielkości figurami dinozaurów.
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.
Wieś znana już w XVI wieku; w 1521 r. powstał pierwszy drewaniany kościół.
[edytuj] Zabytki
- Kościół drewniany pw. Wszystkich Świętych, z zabytkową drewnianą dzwonnicą.
Kościół wzniesiono w XVIII wieku, w miejscu pierwszego koscioła, a później przebudowano w 1788 r.; dobudowano do niego kaplice boczne, a w 1870 r. dobudowano kruchtę i zakrystię. Budynek drewaniany, w konstrukcji zrębowej, z zewnątrz szalowany deskami. Fasada kościoła klasycyzująca. Dach dwuspadowy, kryty blachą; nad prezbiterium dach namiotowy. Na dachu nad nawą główną - wieżyczka z latarnią i cebulastą kopułką, mieszczącą sygnaturkę. Zakrystia pokryta dachem pulpitowym. Wnętrze kościoła: jednonawowe (nawa główna); dwie boczne kaplice od strony zachodniej, otwarte na nawę; prezbiterium zamknięte wielobocznie; kruchta; zakrystia. Ściany boczne i sufir zdobione polichromiami. Chór w konstrukcji drewnianej, na który prowadzą drewniane schody. Nad chórem znajduje się sklepienie pseudozwierciadlane.
