Koń czystej krwi arabskiej
Z Wikipedii
Koń czystej krwi arabskiej to jedna z ras koni gorącokrwistych. Konie arabskie pojawiły się na Półwyspie Arabskim co najmniej 2500 lat temu. Charakteryzują się siłą, pięknem i odwagą.
- Cechy typowe
- Koń bardzo szlachetny i elegancki, o lekkiej budowie ciała, często wysokim osadzeniu ogona. Jego sylwetkę można wpisać w kwadrat. Mała, sucha głowa często o profilu szczupaczym.
- Wysokość
- ok. 145 - 155 cm.
- Warto wiedzieć
- Jest to z pewnością najstarsza rasa na świecie. Według legendy pochodzi od pięciu klaczy Mahometa, które usłuchały jego wezwania, gdy odwołał je od wodopoju. Prorok wzywał swoich wyznawców do starannej hodowli koni i dobrego traktowania zwierząt. Konie arabskie są bardzo wytrzymałe, niewymagające, szybkie w galopie. Na długich dystansach wciąż nie mają sobie równych. Poza tym inteligentne, wrażliwe, przywiązane do człowieka. Koni tych ras używano do tworzenia wielu innych ras. Araby to konie o żywym temperamencie, ale zawsze posłuszne.
- Maści
- Występują wszystkie maści podstawowe. Najczęściej siwe, gniade i kasztanowate, bardzo rzadko kare.
- Oznaczenie symboliczne rasy
- oo
[edytuj] Historia hodowli koni czystej krwi arabskiej w Polsce
Rozpoczęła się na początku XVIII wieku. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 roku prawie nic nie pozostało ze słynnych stadnin białocerkiewskich i innych kresowych. Ceniony przez znawców dorobek polskich hodowli z lat 1778 - 1918 prawie w całości został unicestwiony. Celem Polaków w następnych latach zostało nadrobienie tych braków[potrzebne źródło].
W maju 1919 roku Zarząd Stadnin Państwowych przejął zrujnowaną doszczętnie stadninę w Janowie Podlaskim i zaczął w niej hodować konie arabskie, dzięki tej decyzji, do dnia dzisiejszego, słowa "czysta krew arabska" kojarzy nam się właśnie z tą miejscowością. Lata 1919 - 1920 upłynęły na skupowaniu przez ZSP koni (zarówno od osób prywatnych jak i stadnin państwowych). Celem nowo założonej stadniny było skupienie najlepszych reproduktorów i klaczy o polskich rodowodach, tak aby hodowla mogła stać się znana ze swoich okazów na całym świecie[potrzebne źródło].
Wojna przyniosła stadninie wielkie straty. Podczas ewakuacji stadniny większość koni padła, uciekła lub została rozkradziona. Dzięki tym okazom, które udało się odzyskać ponowiono próbę odbudowy stadniny. W roku 1945 została przeniesiona do Niemiec, dzięki czemu mogły przeżyć najcenniejsze konie. Od 1947 do 1960 roku konie z Janowskiej stadniny wykorzystano w hodowli w Albigowej, Klemensowie czy w Nowym Dworze. W roku 1961 powróciły do swojej macierzystej stadniny[potrzebne źródło].
Obecnie, w hodowli koni arabskich w Polsce, prym wiodą 3 państwowe stadniny : SK Janów Podlaski, SK Michałów oraz SO Białka. Coraz więcej utytułowanych koni pojawia się wśród hodowców prywatnych.
[edytuj] Użytkowość
Poza pięknem, które bezsprzecznie reprezentuje koń arabski, warto pamiętać, że jest to również koń użytkowy. W przeszłości używany jako koń bojowy, umożliwiał pokonywanie dużych dystansów. Obecnie pozostaje bezkonkurencyjny w dyscyplinie rajdów długodystansowych.
