Kościół św. Sebastiana w Wieliczce

Z Wikipedii

Kościół św. Sebastiana w Wieliczce — modrzewiowy kościółek św. Sebastiana położony na południowo-wschodnich obrzeżach Wieliczki, na stromym zboczu wśród kilkusetletnich drzew. Jego budowa została rozpoczęta w 1581 roku, dzięki staraniom ówczesnego żupnika wielickiego Sebastiana Lubomirskiego. Konsekracji świątyni dokonał kardynał Jerzy Radziwiłł w 1598 roku.

Kościół zbudowany jest na bazie prostego rzutu poziomego. Wzniesiony został jako wotum wdzięczności za ocalenie miasta od epidemii cholery.

[edytuj] Wystrój

Kościół posiada obrazy z XVI wieku (Madonna ze Świętym Sebastianem i Świętym Rochem, Święci Andrzej, Mikołaj i Katarzyna; Matka Boska z Dzieciątkiem z 1600 r. Z wieku XVII zachowały się wizerunki św. Marii Magdaleny i św. Anny Samotrzeć.

Prawie dwieście lat po wybudowaniu kościół uzyskał barokowy wystrój. Z tego okresu pochodzą zabytkowe organy zbudowane na chórze przez cystersa z Jędrzejowa Eliasza Wykuszewskiego i rokokowy ołtarz główny z wizerunkiem świętego patrona. Lata 1903-1910 to czas renowacji świątyni. W tym czasie Stanisław Matejko zaprojektował znajdujące się w kościele witraże, a Włodzimierzowi Tetmajerowi powierzono wykonanie polichromii.