Kościół Najświętszej Marii Panny Wspomożycielki Wiernych w Poznaniu

Z Wikipedii

Kościół pw. Najświętszej Marii Panny Wspomożycielki Wiernych nazywany również od dawnej patronki, św. Katarzyny Męczenniczki, Kościołem Katarzynek, lub od obecnych opiekunów Kościołem Salezjanów. Znajduje się on na narożniku ulic Masztalarskiej i Wronieckiej w Poznaniu.

[edytuj] Opis

Gotycki korpus świątyni przykrywa dwuspadowy dach. Najciekawszym elementem na zewnątrz jest, wschodni szczyt kościoła, dzielony laskowaniem na wnęki, z których środkowa wypełniona jest ceglanym kratowaniem. Najcenniejszy jest znajdujący się ponad prezbiterium unikalny typ sklepienia żebrowego zwany sklepieniem piastowskim. Nawę północną pokrywa natomiast sklepienie gwiaździste.

[edytuj] Historia

W XIII wieku do Poznania przybyły dominikanki, które osiedliły się przy istniejącym już wcześniej kościele św. Pawła i św. Jana Ewangelisty. W pierwszej połowie XIV wieku wzniosły w pobliżu murów klasztor, a kościół otrzymał nową patronkę - św. Katarzynę Aleksandryjską. Z racji tego wezwania poznańskie dominikanki nazywano "katarzynkami". W 1404 świątynię przebudowano dodając między innymi nowe sklepienie nad prezbiterium. Kolejna przebudowa miała miejsce na przełomie XV i XVI wieku, gdy dodano nawę północną.
Następnie kościół dotknęła seria katastrof - zniszczył go pożar w 1536, Szwedzi podczas potopu oraz August II Mocny podczas wielkiej wojny północnej. Dzieła zniszczenia dopełniła kasata klasztoru, w 1822, kiedy cały zespół zamieniono na magazyny wojskowe. Wówczas wyburzono część zabudowań klasztornych. Stan ten trwał aż do 1925, gdy cały zespół przekazano Salezjanom, którzy nadali kościołowi dzisiejsze wezwanie. Podczas II wojny światowej świątynia doznała jedynie niewielkich zniszczeń. Z klasztoru salezjanów wywodziła sie piątka błogosławionych oratorian-męczenników: Edward Klinik, Franciszek Kęsy, Jarogniew Wojciechowski, Czesław Jóźwiak i Edward Kaźmierski.