Franciszek Kęsy
Z Wikipedii
| Franciszek | |
|---|---|
| Urodzony | 13 listopada 1920 Berlin |
| Zmarł | 24 sierpnia 1942 Drezno |
| Kościół / wyznanie | Kościół rzymskokatolicki |
| Beatyfikowany | 13 czerwca 1999 Warszawa przez Jana Pawła II |
| Wspomnienie obchodzone dnia | 24 sierpnia |
| Atrybuty | |
 Portal Święci |
|
Franciszek Kęsy (ur. 13 listopada 1920 w Berlinie, zm. 24 sierpnia 1942 w Dreźnie) - polski męczennik II wojny światowej, błogosławiony Kościoła rzymskokatolickiego.
Jeden z pięciorga dzieci Stanisława i Anny z domu Pieczki. W Polsce zamieszkali w 1921 roku. Wychowanek Salezjańskiego Oratorium w Poznaniu. Należał do organizacji „Wojsko Ochotnicze Ziem Zachodnich”. Aresztowany przez gestapo 23 września 1940 roku, razem z Edwardem Kaźmierskim, Czesławem Jóźwiakiem, Edwardem Klinikiem i Jarogniewem Wojciechowskim trafił do więzienia gestapo w Domu Żołnierza, następnie do hitlerowskiego obozu w Forcie VII i więzienia przy ulicy Młyńskiej. 16 listopada 1940 przewieziony został do Wronkach, a później do więzienia sądowego w Berlinie – Neukölln (23 kwietnia 1941) i od maja w ciężkim więzieniu Zwickau. Z wyrokiem śmierci wydanym 1 sierpnia 1942 oczekiwał egzekucji w Dreźnie.
W liście pożegnalnym napisał:
„Och, jaka to radość dla mnie, że już odchodzę z tego świata (...) Bóg dobry bierze mnie do Siebie”[1]
Błogosławionego Franciszka beatyfikował papież Jan Paweł II w 1999 w gronie 108 polskich męczenników 13 czerwca 1999.
