Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Warszawie
Z Wikipedii
Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny znajduje się w Warszawie przy pl. Narutowicza. Został on wybudowany wg projektu Oskara Sosnowskiego z 1908 roku.
Budowa rozpoczęta w 1911 roku została wstrzymana w roku 1914 po wymurowaniu korpusu nawowego, wieży i kaplicy NMP. Po wznowieniu prac w roku 1927 zadaszenie uzyskały nawy boczne. W międzyczasie, w roku 1918 przy kościele erygowano parafię św. Jakuba Apostoła.
Do wybuchu wojny z braku funduszy nie udało się w pełni wyposażyć wnętrza, zrezygnowano też z hełmu wieńczącego wieżę. We wrześniu 1939 poważniej zniszczona została tylko kaplica Najświętszej Marii Panny, jednak podczas powstania warszawskiego w 1944 roku gmach został mocno uszkodzony, stracił niemal całe wyposażenie, w tym witraże autorstwa H. Bardzińskiej, będące darem kresowiaków, oraz dachy.
Świątynia jest uznawana za najwybitniejsze dzieło polskiego modernizmu bazującego na formach historycznych i doskonała niemal synteza romanizmu z wieloma aluzjami do kościołów tej epoki.
Ceglany, nietynkowany kościół został zaprojektowany jako trójnawowa bazylika z wieżą frontową, półkoliście zamkniętym prezbiterium oraz kaplicami bocznymi imitującymi transept.
Masywna, czworoboczna wieża ma cztery kondygnacje, z których każda ma nieco mniejszy rzut od poprzedniej. Do chwili obecnej nie nakryto wieży projektowanym, ostrosłupowym hełmem.
We wnętrzu kościoła znajdują się współczesne polichromie z lat 90. XX wieku, nawiązujące stylem do iluminacji średniowiecznych ksiąg.
