Kobiety do towarzystwa
Z Wikipedii
Kobiety do towarzystwa (jap. 慰安婦, ianfu), wojskowe kobiety do towarzystwa (jap. 従軍慰安婦, jūgun-ianfu) albo często spotykana nazwa ang. comfort women, to eufemistyczne określenie kobiet zmuszanych do nierządu przez japońskich okupantów. Liczbę zmuszanych do nierządu kobiet szacuje się od 50 000 do 300 000.
Spis treści |
[edytuj] Okres II wojny światowej
Kobiety do towarzystwa mogły pochodzić z samej Japonii albo z terenów okupowanych przez Japonię np. z Chin, Korei, Tajwanu, Wietnamu, Malajów, Filipin czy z innych podbitych państw. Były one porywane przez samych Japończyków lub przez podlegające im siły kolaboranckie i zmuszane do prostytucji w domach publicznych zwanych ianjo, zarządzanych zazwyczaj przez japońską żandarmerię Kempeitai. Prostytutki służyły przede wszystkim wyższym oficerom armii japońskiej.
Granica wiekowa dziewcząt najczęściej zaczynała się od 12 roku życia. Były to przeważnie Azjatki choć były wśród nich również Europejki, pochodzące z podbitych posiadłości kolonialnych lub były to pielęgniarki z personelów medycznych sił alianckich. Niektóre kobiety godziły się świadczyć usługi seksualne w zamian za bezpieczeństwo własne, swoich dzieci lub za jedzenie i inne potrzebne im produkty. Kobiety traktowano z wielkim okrucieństwem. Wielokrotnie były one ofiarami zbiorowych gwałtów.
[edytuj] Okres powojenny
Los tych kobiet jest jednym z najbardziej przemilczanych aspektów II wojny światowej. Początkowo rząd japoński odcinał się od odpowiedzialności za tworzenie w trakcie wojny wojskowych domów publicznych. Poruszył ten problem dopiero w 1992 roku. W 1995 roku powstała fundacja pod nazwą Asia Women's Fund, której zadaniem jest materialne wynagrodzenie krzywd wyrządzonym jūgun-ianfu w trakcie wojny.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
