Kod
Z Wikipedii
Kod łac., ciąg składników sygnału (kombinacji sygnałów elementarnych, np. kropek i kresek, impulsów prądu, symboli) oraz reguła ich przyporządkowania składnikom wiadomości (np. znakom pisma); w niektórych zastosowaniach, gł. przy przesyłaniu informacji podlegających utajnieniu, zw. szyfrem; k. są stosowane m.in. w telegrafii, w technice cyfrowej; np. k. binarny, k. ASCII, k. sygnałowy. W semiotyce kod to system znaków. Wyróżnia się m.in. kody otwarte i zamknięte.
W teorii informacji kod to reguła, według której informacjom cyfrowym k-wymiarowym zwanym też informacjami pierwotnymi (źródłowymi) lub ciągami informacyjnymi 
złożonymi z informcji elementarnych xij,j = 1,2...k przyporządkowane są ciągi kodowe n-wymiarowe 
czyli sygnały złożone z n sygnałów elementarnych 
przy czym n > k
Przykłady kodów:
- Kod Morse'a
- Kod Baudot
- Kod Huffmana, tj. optymalny (najkrótszy) kod prefiksowy otrzymany za pomocą algorytmu Huffmana
- kod ASCII przypisujący 7 bitowej liczbie (128 kombinacji) znaki pisarskie
- kod kreskowy
- kod binarny i kod Graya
- kod pocztowy
- kod Q
- Unicode
- kody biblijne
- kod samochodowy
- kod samolotowy
- kod językowy
- kod bajtowy
- kod genetyczny
- kod splotowy
- kod Hamminga
W informatyce wyróżnia się kod źródłowy i kod wynikowy. W telekomunikacji wyróżnia się kodowanie liniowe.
W przypadku zabezpieczania nadawanego sygnału przed błędami podczas transmisji, można mówić o kodach korekcyjnych albo o kodach detekcyjnych.
