Kodeks Veitia

Z Wikipedii

Strona z Kodeksu Veitia przedstawiająca boga Tlaloca.

Kodeks Veitia znany również jako Veytia Codice, Manuscript 215 lub manuskrypt Historia antigua de México – dokument średniowieczny opisujący życie codzienne i zwyczaje świąteczne azteków.

Kodeks Veitia napisany został w języku hiszpańskim na 138 stronach europejskiego papieru. Jest datowany na rok 1755, a jego autorem był mnich Mariano Veitia (Don Mariano Fernándex de Echevarría y Veytia). Autor urodzony w Puebla de los Angeles (Meksyk) był uczniem hiszpańskiego naukowca, archeologa Lorenzo Boturini Benaducci, a jego dzieło było kontynuacją prac mistrza.

Kodeks Veitia składa się z sześciu części:

1 część – opisuje meksykański system rachunkowy;
2 część – dotyczy zwyczajów panujących podczas celebrowanych świąt;
3 część – opisywała bogów azteckich i ich główne świątynie;
4 część – poświęcona była chronologii założenia Meksyku;
5 część – dotyczyła kalendarza Ixtlilxochitl;

Na ostatnią szóstą część składają się notatki autora umieszczone na kalendarzu azteckim.

Kodeks Veitia był ostatnim rękopisem należącym do grupy Kodeksów Magliabecchiano.

[edytuj] Historia

Kodeks Veitia powstał w XVIII wieku w Meksyku, skąd został wysłany na dwór króla Karola III. Obecnie znajduje się w Bibliotece Królewskiej w Madrycie.

[edytuj] Publikacje

Codice Veitia: Modos que tenian los Indios para celebrar sus fiestas en tiempos de la gentilidad z tomem uzupełniającym dotyczącym badań i transkrypcji Jose Alcina Franch. wyd. Francisco Morale Padron