Kodeks Tudela

Z Wikipedii

Fragment strony z Kodeksu Tudela. Ofiarowanie serca bogu podziemi (góra}, poniżej dwóch uczestników ceremonii upuszcza w ofierze krew z języka

Codex Tudela lub "Codice del Museo de America" dokument średniowieczny opisujący aztecką i meksykańską religię, typy kalendarza, rytuałów związanych z chorobami i śmiercią, oraz święta religijne.

[edytuj] Opis

Codex Tudela został napisany w języku Nahuatl i hiszpańskim w połowie XVI wieku w Meksyku na papierze europejskim. Manuskrypt składa się z trzech dokumentów złączonych w całość. Pierwszy Libro Indígena zajmuje strony 11-125 i został namalowany przez indiańskich skrybów w stylu pre-hiszpańskim około 1540 roku. Rękopis zawiera ikonografię i pismo hieroglificzne opisujące rytuały pogrzebowe, obrzędy wykonywane w trakcie chorób i dotyczących bogów pijaństwa. Drugi manuskrypt zwany Libro Pintado Europeo został dołączony w po 1554 roku na początku Kodeksu i zaczyna się od strony 1 do 10. Na stronach tych widoczny jest już renesansowy styl opatrzony rysunkami mężczyzn i kobiet z różnych plemion indiańskich. Całość uzupełnia trzeci dokument pt. Libro Escrito Europeo.

Prawdopodobnie Kodeks Tudela był dokumentem wzorcowym dla pozostałych manuskryptów zaliczanych do grupy Kodeksów Magliabecchiano.

[edytuj] Historia

Tak jak i u większości kodeksów tak i historia Kodeksu Tudela od chwili jego powstania nie jest do końca zbadana. Pierwotnie, w XVI wieku, znajdował się w rękach Francisco Cervantes de Salazar'a. W XVIII wieku w 1799 roku, został sprzedany w La Coruna w Hiszpanii. W 1981 i 1981 roku został po raz pierwszy wydany przez profesora Uniwersytetu Madryckiego - Juan José Batalla.

Kodeks Tudela znajduje się obecnie w Muzeum Amerykanistyki w Madrycie.