Kokorycz drobna
Z Wikipedii
| Kokorycz drobna | |||||||||||||||||||||||||||||
 |
|||||||||||||||||||||||||||||
| Systematyka wg Reveala | |||||||||||||||||||||||||||||
| Domena | jądrowce | ||||||||||||||||||||||||||||
| Królestwo | rośliny | ||||||||||||||||||||||||||||
| Podkrólestwo | naczyniowe | ||||||||||||||||||||||||||||
| Nadgromada | nasienne | ||||||||||||||||||||||||||||
| Gromada | okrytonasienne | ||||||||||||||||||||||||||||
| Klasa | Ranunculopsida | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rząd | makowce | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rodzina | makowate | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rodzaj | kokorycz | ||||||||||||||||||||||||||||
| Gatunek | kokorycz drobna | ||||||||||||||||||||||||||||
| Nazwa systematyczna | |||||||||||||||||||||||||||||
| Corydalis pumila (Host) Reichenbach | |||||||||||||||||||||||||||||
| Synonimy | |||||||||||||||||||||||||||||
| Corydalis pumila Rchb. | |||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
 Galeria zdjęć i grafik |
|||||||||||||||||||||||||||||
.gif/240px-Horizontal_rule_line_(black-blue).gif){kind=small}
Kokorycz drobna, kokorycz skąpokwiatowa (Corydalis pumila (Host) Rchb. ) – gatunek rośliny zaliczany w różnych systemach do rodziny makowatych (np. systemu APG II (2003) i Reveala (1998)) lub do rodziny dymnicowatych (np. system Cronquista z 1988 r.).
Spis treści |
[edytuj] Rozmieszczenie geograficzne
Występuje w Europie, od Morza Śródziemnego, aż po południową Skandynawię, ale wszędzie jest rośliną rzadką. W Polsce występuje w północno-zachodniej części i jest rośliną bardzo rzadką. Dawniej podawano ją z ok. 20 stanowisk, obecnie została stwierdzona tylko na 11. Wyginęły jej stanowiska na Dolnym Śląsku, istnieją jeszcze na Pomorzu Zachodnim, na Kujawach i w Wielkopolsce[1]. Szczególnie duże jej skupisko występuje w okolicach miejscowości Kamieniec w okolicach Szczecina[2].
[edytuj] Morfologia
- Łodyga
- Wzniesiona, rozgałęziona, naga, soczysta i delikatna, o wysokości 10-20 cm.
- Bulwa
- Pełna, z włóknistymi korzeniami na samym dole.
- Liście
- Dłoniasto złożone, składające się z 3 głęboko wciętych listków o szerokojajowatych odcinkach. Przysadki głęboko dłoniasto wcinane. Wszystkie liście nagie.
- Kwiaty
- Zebrane w 1–9 kwiatowy, na wierzchołku zwisły kwiatostan. Poszczególne liliowopurpurowe kwiaty wyrastają na krótkich szypułkach (co najmniej trzykrotnie krótszych od przysadki). Są to kwiaty grzbieciste z długą ostrogą. Mają długość 10–15 mm.
- Owoc
- Torebka wyrastająca na wielokrotnie od niej dłuższym trzonku (trzonek o długości 1–2 mm). Nasiona o średnicy 1–2 mm.
[edytuj] Ekologia
Siedlisko (biologia): liściaste lasy i zarośla, szczególnie w korytach potoków. Występuje na żyznych glebach, preferuje gleby wapienne. Geofit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla O. Fagetalia [3].
[edytuj] Biologia
Bylina. Dzięki zgromadzonym w bulwie substancjom zapasowym udaje się roślinie tej zakwitnąć bardzo wczesną wiosną i wytworzyć nowe zapasy w bulwie, jeszcze przed rozwinięciem liści przez drzewa, które ją zacieniają w późniejszym etapie rozwoju. Działki kielicha odpadają bardzo wcześnie, tak, że przeważnie nie obserwuje się ich na roślinie. Kwitnie od marca do kwietnia, jest owadopylna.
[edytuj] Zmienność
Tworzy mieszańce z kokoryczą wątłą[4].
[edytuj] Ochrona
Roślina objęta ścisłą ochroną gatunkową.
Kategorie zagrożenia gatunku:
- Kategoria zagrożenia w Polsce wg Czerwonej listy roślin i grzybów Polski[5]: V (narażony na wyginięcie).
- Kategoria zagrożenia w Polsce wg Polskiej Czerwonej Księgi Roślin: VU.
Zagrożeniem dla gatunku są przekształcenia jego naturalnych siedlisk[1].
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 Halina Pięknoś-Mirkowa, Zbigniew Mirek: Rośliny chronione. Warszawa: Multico Oficyna Wyd., 2006. ISBN 978-83-7073-444-2.
- ↑ Ziarnek, Krzysztof: Portrety roślin. Kokorycz drobna Corydalis pumila (Host.) Rchb.. 24 lutego 2004.
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
- ↑ Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
- ↑ Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
[edytuj] Bibliografia
- Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
- Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
