Kolej obwodowa w Poznaniu

Z Wikipedii

Kolej obwodowa w Poznaniu - linia kolejowa w Poznaniu pozwalająca ominąć dworzec Poznań Główny przez część składów. Obwodnicą jeżdżą głównie pociągi towarowe, w tym dostarczające węgiel do elektrowni Poznań Karolin oraz Dolna Odra a także niektóre składy InterCity relacji Warszawa - Szczecin.

Była budowana w dwóch etapach. W 1943 roku z uwagi na niemożność dalszej rozbudowy stacji: Poznań Główny oraz Luboń Towarowy wybudowano i oddano do użytku dużą stację towarowo – rozrządową Poznań Franowo. Włączono ją do istniejącej dotychczas sieci kolejowej budując:

• wschodnią część obwodnicy Poznania na trasie Poznań Starołęka - Swarzędz (na trasie do Warszawy),
• a także łącznice kolejowe:
  • ze stacji Poznań Starołęka do stacji Poznań Górczyn oraz Luboń k/Poznania,
  • ze stacji Poznań Franowo do stacji Poznań Antoninek, Kobylnica oraz Poznań Krzesiny.

W 1970 roku otwarto północną część obwodnicy Poznania łącząca stację Poznań Franowo z linią kolejową Poznań – Szczecin niedaleko stacji Poznań Kiekrz, budując m.in. długi wiadukt nad doliną Warty. W 1971 dobudowano łącznicę ze stacji Poznań Piątkowo do Suchego Lasu łączący obwodnicę z trasą na Piłę. Trasa przebiega obok elektrociepłowni Poznań Karolin do której odchodzi bocznica dla pociągów dostarczających do niej paliwo.