Komitet Badań Naukowych

Z Wikipedii

Komitet Badań Naukowych (KBN) - zgodnie z zapisem Ustawy z 12 stycznia 1991 był to naczelny organ administracji rządowej do spraw polityki naukowej i naukowo-technicznej Polski. Ustawa z dnia 8 października 2004 r. o zasadach finansowania nauki przekazała jego zadania w zakresie finansowania ministrowi właściwemu dla spraw nauki.

KBN został ostatecznie włączony w struktury Ministerstwa, 5 lutego 2005 r. stając się jej Radą Nauki. Jego ostatnim przewodniczącym był prof. Michał Kleiber, który równocześnie był Ministrem Nauki. Struktury KBN przeszły do Ministerstwa w formie nieco zmienionej, choć w zasadnicznych zrębach Rada Nauki jest w dużym stopniu kopią struktur KBN.

Najważniejszą częścią działania KBN było rozdzielanie niemal całości środków finansowych przeznaczanych przez budżet państwa na rozwój i utrzymanie nauki w Polsce. KBN rozdzielał pieniądze na tzw. cele statutowe uczelni i państwowych instytutów naukowych, na rozwój infrastruktury naukowej (biblioteki, sieci komputerowe itp.), organizował wymianę międzynarodową oraz uczestniczył w pracach związanych z integracją Polski z Unią Europejską. W oczach szeregowych pracowników nauki najważniejszymi zadaniami KBN było bezpośrednie finansowanie badań naukowych w postaci grantów. Granty te stanowiły w latach 1991-2005 znaczną część środków budżetowych na naukę (ok 30%), a polityka ich przyznawania określała w dużym stopniu kierunki rozwoju nauki w Polsce.

Rolę decyzyjną w KBN pełnił jej Komitet, w którym większość (13 osób z 19) mieli przedstawiciele środowisk nauki. Organami Komitetu było 12 zespołów zajmujących się poszczególnymi dziedzinami nauki. Członkowie tych zespołów byli wybierani przez wszystkich pracowników nauki w Polsce, posiadających minimum tytuł doktora. Członkowie tych zespołów mieli decydujący wpływ na przyznawanie grantów na określone projekty badawcze.