Konklawe 1423 (Antypapież Klemens VIII)
Z Wikipedii
Konklawe 10 VI 1423 – konklawe, które wybrało Klemensa VIII na następcę Benedykta XIII, antypapieża obediencji awiniońskiej w okresie Wielkiej Schizmy Zachodniej.
Spis treści |
[edytuj] Ostatnie lata Benedykta XIII
Antypapież Benedykt XIII nie uznał swojej depozycji, ogłoszonej 26 lipca 1417 przez Sobór w Konstancji i do końca życia uważał się za prawowitego papieża, mimo że w latach 1416-1418 opuścili go wszyscy jego kardynałowie oraz popierający go dotąd monarchowie Aragonii, Kastylii, Nawarry i Szkocji. Pozostała przy nim jedynie garstka zwolenników, a z władców świeckich wierny mu był jedynie Jan IV, hrabia Armagnac. Siedziba Benedykta po 1417 roku znajdowała się w Peniscola koło Walencji.
Król Alfons V Aragoński, choć uznał papieża Marcina V i wprowadził blokadę Peniscola, odmówił zastosowania rozwiązania siłowego w stosunku do Benedykta XIII. Wiązało się to z roszczeniami Alfonsa do korony królestwa Neapolu, które było lennem papiestwa. Król traktował antypapieża jako swoją kartę przetargową na wypadek, gdyby Marcin V sprzeciwiał się jego roszczeniom, i nadal otaczał go dyskretną protekcją.
[edytuj] Lista uczestników
Benedykt XIII zmarł 23 maja 1423 w wieku 95 lat. Dzień przed swoją śmiercią zwołał konsystorz, na którym mianował czterech kardynałów spośród wiernych sobie duchownych i zobowiązał ich do wyboru jego następcy. Trzej z nich byli wówczas w Peniscola i uczestniczyli później w konklawe:
- Julián Lobera y Valtierra – kardynał-prezbiter S. Clemente; administrator diecezji Tarazona
- Ximeno Dahe – kardynał-prezbiter S. Lorenzo in Lucina; regent Penitencjarii Apostolskiej
- Domingo de Bonnefoi – kardynał-prezbiter S. Pietro in Vincoli
[edytuj] Wybór Klemensa VIII
10 czerwca trzej obecni w Peniscola kardynałowie zgromadzili się na konklawe i wybrali na papieża rekomendowanego im przez króla Alfonsa V archiprezbitera Teruel Gil Sanchez Muñoz, jednego z najwierniejszych towarzyszy Benedykta XIII. Uzyskał on dwa z trzech głosów (Lobera y Valtierra głosował na kardynała Bonnefoi) i przybrał imię Klemens VIII. Dzięki poparciu Alfonsa V (udzielonemu wbrew stanowisku biskupów aragońskich i królowej Marii Kastylijskiej) jeszcze przez sześć lat podtrzymywał swoje roszczenia do godności papieskiej. Abdykował 26 lipca 1429 i został mianowany biskupem Majorki, którym pozostał aż do śmierci 28 grudnia 1446.
[edytuj] Benedykt XIV
Czwarty z mianowanych przez Benedykta XIII kardynałów, Jean Carrier, kardynał-prezbiter S. Stefano in Monte Celio i wikariusz hrabstwa Armagnac, przybył z południowej Francji do Peniscola dopiero 12 grudnia 1423. Dowiedziawszy się o okolicznościach wyboru Klemensa VIII (zwł. o ingerencji króla Aragonii) uznał go za „świętokradczy i nieważny” i ogłosił, że tylko on, jako jedyny kardynał niesplamiony tym świętokradztwem ma prawo i obowiązek naznaczenia nowego papieża. Po powrocie do Armagnac 12 listopada 1425 potajemnie mianował papieżem zakrystiana z Rodez Bernarda Garniera, który przybrał imię Benedykt XIV. W styczniu 1429 Carrier poinformował o tym fakcie hrabiego Jana IV, który pozostawał jego protektorem. Papież Marcin V obłożył hrabiego ekskomuniką i ogłosił przeciw niemu krucjatę. W 1430 Jan IV uległ naciskom i uznał Marcina za papieża. Mniej więcej w tym samym czasie zmarł Benedykt XIV, a o dalszych losach Jean Carriera i jego zwolenników nie wiadomo nic pewnego.
[edytuj] Źródła
| Poprzednik Konklawe 1394 |
1423 Antypapież Klemens VIII |
Następca - |
