Konstytucja Włoch
Z Wikipedii
Konstytucja Włoch
Spis treści |
[edytuj] Uchwalenie
2 czerwca 1946 roku zostało przeprowadzone referendum dotyczące formy państwa oraz wybory do Konstytucyjnego Zgromadzenia Narodowego (Konstytuanty). W referendum sukces odnieśli zwolennicy zniesienia monarchii (54% "za" przy frekwencji 89%). Konstytucja ostała uchwalona 22 grudnia 1947 roku, a weszłą w życie z dniem 1 stycznia 1948 roku. Włochy stały się wtedy republiką parlamentarną. Na porządek konstytucyjny Włoch składają się także ustawy konstytucyjne, uchwalane w przypadkach wskazanych przez Konstytucję.
[edytuj] Zasady
Jest to konstytucja sztywna, która liczy około 150 artykułów. Rozpoczynają ją zasady podstawowe, które ogólnie charakteryzują ustrój, podstawowe prawa jednostki i główne kierunki diałania państwa. Konstytucję zamykają postanowienia przejściowe i końcowe.
[edytuj] Zmiana
Projekt zmiany konstytucji musi być przyjęty dwukrotnie przez obie izby parlamentu w odstepie co najmniej 3 miesięcy. W drugim głosowaniu wymagana jest większość bezwzględna głosów członków każdej izby. Dodatkowo ustawa konstytucyjna powinna być poddana referendum, gdy zażąda tego 500 tys. wyborców lub 5 rad regionalnych albo 1/5 członków jednej z izb. Jeżeli jednak w drugim głosowaniu ustawa konstytucyjna zostanie przyjęta kwalifikowaną wiekszością obu izb {2/3), nie przeprowadza się referendum. Zmiana konstytucji zostaje przyjęta, gdy opowie się za nią w referendum większość głosujących wyborców. Przedmiotem zmiany nie może być republikańska forma rządu.
[edytuj] Trybunał Konstytucyjny
Składa się on z 15 sędziów wybieranych na 9-letnią kadencję (5 sędziów powołuje prezydent, 5 parlament na wspólnym posiedzeniu, 5 sedziowie wyższych sądów powszechnych i adminstracyjnych. Do zadań Trybunału Konstytucyjnego należy badanie zgodności ustaw z Konstytucją; z taką inicjatywą mają prawo wystąpić organy ustawodawcze i wykonawcze państwa, region lub dwie prowincje. Trybunał rozstrzyga równiez spory kompetencyjne pomiędzy władzami państwa, między państwem a regionem oraz między regionami. Organ ten może także orzekać, gdy prezydentowi są postawione zarzuty zdardy stanu lub nieprzestrzegania Konstytucji.
