Konwergencja (Unia Europejska)
Z Wikipedii
Konwergencja to II etap tworzenia Unii Gospodarczej i Walutowej, który rozpoczął się 1 stycznia 1994 roku i ciągle trwa. Ważnym zaleceniem etapu II była koordynacja polityki gospodarczej krajów. Cechą charakterystyczną tej koordynacji było wyznaczenie celów w ujęciu ilościowym. Są to kryteria konwergencji. Przejście do etapu III jest uzależnione od osiągnięcia przez kraje wyznaczonych wskaźników, co oznacza wprowadzenie państw Wspólnoty na wspólną ścieżkę rozwoju.
Kryteria konwergencji nominalnej:
1. Kryterium inflacji: 12-miesięczna rocznych stóp inflacji nie może przekraczać 1,5 punktu procentowego średniej w trzech krajach członkowskich o najniższej inflacji
2. Kryterium stopy procentowej na rok przed oceną wypełniania kryterium średnia długoterminowa stopa procentowa nie może być wyższa o więcej niż 2 punkty procentowe od analogicznej średniej trzech krajów członkowskich o najbardziej stabilnych cenach
3. Kryterium kursu walutowego waluta ma uczestniczyć przez 2 lata w mechanizmie wymiany walut ERM II. W tym czasie nie może podlegać dewaluacji wobec euro nie może odbiegać od centralnego parytetu o więcej niż ± 15%
4. Kryterium deficytu budżetowego w roku poprzedzającym ocenę nie przekracza poziomu 3% PKB
5. Kryterium długu publicznego w roku poprzedzającym ocenę nie przekracza poziomu 60% PKB
Spełnienie wszystkich kryteriów zbieżności nominalnej jest warunkiem koniecznym do wejścia do strefy euro. Nie należy zapominać o procesie konwersji realnej, która zadecyduje o zakresie osiąganych korzyści i potencjalnych kosztów wynikających z zamiany waluty polskiej na euro.konwergencja realna jest związana z odpowiednią synchronizacją cykli koniunkturalnych kraju kandydującego do strefy euro oraz państw wchodzących w jej skład.
