Konwertor
Z Wikipedii
Konwertor - zbiornik z blachy stalowej, wyłożony materiałem ogniotrwałym, służący do utlenienia w wyskokich temperaturach domieszek w ciekłym wsadzie, przez wdmuchiwanie go powietrzem lub powierzchniowe wdmuchiwanie tlenu. Konwertory dzielą się na hutnicze i odlewnicze. Konwertor hutniczy stosowany jest do otrzymywania stali z ciekłej surówki (świeżenie) oraz do otrzymania miedzi i kamienia niklowego. W konwertorach stalownicznych płynną surówkę wlewa się przez gardziel pochylonego konwertora. Powietrze doprowadzane przez dyszę w wymiennej dennicy utlenia w ciekłej surówce domieszki (krzem, mangan, węgiel, fosfor). Proces konwertorowy odbywa się bez dostarczania ciepła z zewnątrz, a wzrost temperatury wywołany jest ciepłem wydzielanym z reakcji utleniania domieszek (częściowo również metalu). Dzięki dużej szybkości reakcji procesu konwertorowego, wydajność konwertora jest bardzo duża. Czas trwania wytopu wynosi ok. 10-20 minut, a pojemność konwertora 25-100 ton. Do przerobu surówek niskofosforowych stosowano konwertory Bessemera (besemerowanie) o wyłożeniu kwaśnym (krzemionkowym), zaś do surówek wysokofosforwoych używano konwektor Thomasa (proces Thomasa) o wyłożeniu zasadowym (dolomitowym). W latach 70. XX wieku zostały one wyparte przez znacznie wydajniejsze konwertory tlenowe o wyłożeniu zasadowym (konwertorowy proces tlenowy). Konwertor odlewniczy (konwetor Tropenasa) stosowany jest w odlewniach do wytapnia surówki staliwa. Jest to konwertor o wyłożeniu kwaśnym z bocznym dmuchem powietrza (lub powietrza wzbogaconego tlenem) wdmuchiwanym pod niewielkim kątem na powierzchnię kąpieli metalowej. Konwertory do wytwarzania stali wprowadzili w 1856 roku Henry Bessemer i w 1877 roku S.G. Thomas - dawniej zwane gruszkami Bessemera lub Thomasa.
