Krzysztof Birkenmajer

Z Wikipedii

Krzysztof Birkenmajer (ur. 6 października 1929 w Warszawie) - polski geolog, polarnik, profesor.

Większość swojej kariery spędził w Instytucie Nauk Geologicznych PAN w Krakowie. W 1959 uzyskał habilitację, a w 1973 został profesorem zwyczajnym. Od 1956 badał geologię Spitsbergenu, jako uczestnik trzynastu ekspedycji badawczych i współorganizator polskiej bazy naukowej na tych wyspach. Uczestniczył w dwóch wyprawach geologicznych na Grenlandię. Od 1977 brał udział w siedmiu ekspedycjach na Antarktydę Zachodnią.

Opublikował około 600 prac geologicznych. Do głównych tematów badawczych należały badania pienińskiego pasa skałkowego i badania geologiczne obszarów polarnych. Jest współautorem szeregu opracowań wieku kenozoicznych bazaltów Polski.

Był sekretarzem Międzynarodowego Komitetu Badań Antarktyki.

Wybrane ksiażki:

• K. Birkenmajer, 1975. Polarne drogi i bezdroża. Wydawnictwa Geologiczne, Warszawa, str. 168.
• K. Birkenmajer, 1987. Lodospady szmaragdowe. Wydawnictwo Literackie.

[edytuj] Bibliografia:

• Magdalena Bajer, 1999: Birkenmajerowie. Forum Akademickie nr 9[1]
• [2] - lista uczestników wypraw do stacji Arctowskiego.
• Sprawy Nauki, 11, 2005. Lista i biogramy nagrodzonych przez prezesa rady ministrów [3]