Krzysztof Korycki

Z Wikipedii

Krzysztof Korycki (? - 1677) - dowódca polski, rotmistrz, a następnie pułkownik.

W wojsku polskim Krzysztof Korycki służył od 1630 roku w stopniu rotmistrza. W 1648 brał udział w klęsce pod Korsuniem, skąd udało mu się ujść wraz z grupą niedobitków. Później walczył pod Konstantynowem, gdzie dowodził wojskiem prywatnym Dominika Zasławskiego w sile 1200 jazdy i dragonii.

Bił się pod Zborowem i pod Beresteczkiem. Kilka razy był posłem do Turcji. Dosłużył się stopnia pułkownika, następnie wziął udział w bitwie pod Batohem, gdzie dostał się do niewoli tatarskiej.

W czasach Potopu przeszedł na stronę Szwedów, a Karol Gustaw mianował go generałem majorem. Dopiero w 1659 wrócił na stronę Jana Kazimierza, otrzymując dowództwo nad regimentem piechoty i tytuł chorążego kijowskiego. W 1660 dowodząc regimentem piechoty niemieckiej wziął udział w bitwach pod Lubarem i pod Cudnowem.

W latach 1661-1668 pełnił funkcję komendanta w twierdzach Prus Królewskich. Pod wodzą Jana Sobieskiego walczył w 1673 pod Chocimiem i w 1675 pod Lesienicami.

[edytuj] Literatura

• Mała Encyklopedia Wojskowa, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1967, Wydanie I, Tom 2