Ksawery Kossecki

Z Wikipedii

Franciszek Ksawery Kossecki herbu Rawicz (ur. 3 grudnia 1778 w Kałużyńcach na Wołyniu, zm. 1843 w Warszawie). Generał dywizji armii Królestwa Polskiego.

Od 1794 adiutant w Komisariacie Ubiorczym wojska koronnego. Po upadku powstania kościuszkowskiego udał sie do Włoch i w 1797 w stopniu podporucznika wstąpił do Legionów Polskich. Uczestniczył we wszystkich ich kampaniach. Od 1798 adiutant gen. K. Kniaziewicza.

Po rozwiązaniu Legionów w 1801 wziął dymisję w stopniu kapitana. Do służby powrócił w w 1807 jako szef baonu. W trakcie kampanii pruskiej dosłużył się stopnia pułkownika. Odbył kampanię austriacką 1809 i moskiewską 1812, w czasie której otrzymał awans na generała jako dowódca Brygady Piechoty.

W 1813 walczył w obronie twierdzy Modlin i dostał się do niewoli rosyjskiej. Po uwolnieniu z niej w 1815 dowódca 2. Brygady Piechoty w 1. Dywizji Piechoty Królestwa Polskiego. W tym roku przeszedł do administracji cywilnej, choć pozostał w ewidencji wojska i awansował w 1826 na generała dywizji.

Po wybuchu powstania listopadowego 1830 uciekł do Wrocławia, skąd udał się do Petersburga z wiernopoddańczym adresem do cara. Po upadku powstania wrócił do Warszawy już jako generał rosyjski i prezes komisji emerytalnej. Ściśle współpracował z senatorem N. Nowosilcowem i ściągał na siebie ogólne potępienie i pogardę.

Zmarł w Warszawie. Pochowany w kościele kapucynów.

[edytuj] Bibliografia

• H. P. Kosk Generalicja polska t.1 wyd.: Oficyna Wydawnicza "Ajaks" Pruszków 1998