Księżyno
Z Wikipedii
| Księżyno | |
| Województwo | podlaskie |
| Powiat | białostocki |
| Gmina | Juchnowiec Kościelny |
| Sołtys | Czesław Bogusz |
| Liczba mieszkańców (2006) • liczba ludności |
660 |
| Strefa numeracyjna (do 2005) |
85 |
| Kod pocztowy | 16-001 |
| Tablice rejestracyjne | BIA |
Księżyno – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, w gminie Juchnowiec Kościelny.
Częścią wsi Księżyno jest Kolonia Księżyno
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Główne przedsiębiorstwa, które mieszczą się w Księżynie:
Ważniejsze obiekty:
- Kościół św. Józefa Rzemieślnika
[edytuj] Historia
Pierwotna nazwa wsi to Woroszyłowszczyzna.
W roku 1533 toczył się spór o ziemię między Horodyńskimi i Klepaczami a Koryckim. Spisano dokument rozgraniczający ziemię. Z dokumentu wynika, że w tym miejscu, gdzie obecnie jest Księżyno mieszkali smolnicy Woroszyłkowie. Od ich nazwiska bierze swą nazwę Woroszyłowszczyzna.
Następna wzmianka pochodzi z roku 1558. Sporządzono wówczas "Regestr pożytków zamku y dwora Saraskiego w roku 58". "Obrub Woroszyły, ktory trzymają Wasil, Makar Daniłowiczy, Sawka Czysz z inszemi, płacą z niego kop 4." Wysokość opłaty 4 kopy groszy wskazuje, że obrub liczył 4 włóki (zwykle w tych czasach płacono 60 groszy od jednej włóki).
Kolejna wzmianka o Woroszyłowszczyźnie pochodzi z 1577 roku, kiedy obrub ten znajdował się w ręku dźwiernika JKmci – dworzanina Zygmunta Augusta, któremu monarcha wydzielił ze starostwa suraskiego "obrub Woroszyłowszczyzna" liczący 6 włók.
Na przełomie XVII i XVIII w. folwark Woroszyłowszczyzna był przekazany proboszczowi juchnowieckiemu.
Znane są dwa dokumenty przekazania folwarku, pierwszy z 17 lipca 1671 i drugi z 28 stycznia 1702.
Woroszyłowszczyzna przez długie lata była małą osadą. Zamieszkiwała tu tylko jedna rodzina.
W roku 1865 spotykamy pierwszy raz zapisaną nazwę wsi w postaci KSIĘŻYNA.
W roku 1886 ten folwark kupił Bernard Zaczeniuk.
W latach 80. XIX w. powstała kompozycja dworska. Bernard Zaczeniuk wzniósł murowany dom mieszkalny na wzgórzu, które opadało w kierunku rzeczki Choroszcz. Oś główna domu wiodła w kierunku cmentarza dworskiego w sąsiednich Ignatkach. Dom był usytuowany przy drodze biegnącej z dworu w Horodnianach do Juchnowca Kościelnego.
1 maja 1981 – zrobiono wykopy pod fundament kościoła. Kościół zlokalizowano na placu, który Aleksander Pełch przekazał przed śmiercią na rzecz Kościoła. Początkowo zamierzano wyremontować stary dom Pełcha i w nim urządzić salę do katechizacji. Zdecydowano się jednak wymurować kaplicę bez aprobaty władz państwowych i kościelnych.
1 maja 1983 – odbyło się uroczyste poświęcenie i namaszczenie kościoła, któremu nadano tytuł św. Józefa Rzemieślnika. Był to kościół pomocniczy, rektorat parafii św. Antoniego w Niewodnicy. Aktu poświęcenia dokonał ks.bp Edward Kisiel. Pierwszym rektorem kościoła biskup mianował ks. Eugeniusza Mikulskiego, który po trzech tygodniach zrezygnował. Następnie rektorat przejął ks. Henryk Abramowicz, a po miesiącu, na początku sierpnia rektorem został ks. Mirosław Wojno.
10 października 1983 – ks. bp Edward Kisiel poświęcił nowy cmentarz grzebalny w Księżynie.
1 października 1984 – utworzono parafię. Jej pierwszym proboszczem został ks. Mirosław Wojno.
