Ksylofon

Z Wikipedii

Ksylofon (harmonika słomiana, gigelyra) - instrument muzyczny z grupy idiofonów uderzanych, składający się z szeregu chromatycznie strojonych sztabek z twardego drewna (wibratorów, od których wielkości zależy wysokość dźwięku), ułożonych w jednym lub więcej rzędach na słomianych wałkach i uderzanych drewnianymi pałeczkami.

Ksylofon dotarł do średniowiecznej Europy z Azji, a niezwykłą popularność zyskał w XIX w. dzięki kompozycjom Camille'a Saint-Saënsa, który wprowadził ten instrument na stałe do orkiestry symfonicznej. Wybitnym wirtuozem ksylofonu był w XIX w. Michał Józef Guzikow urodzony w Szkłowie na Białorusi.

We współczesnych ksylofonach płytki układa się w dwóch równoległych rzędach, a ich liczba dochodzi do pięćdziesięciu; najczęściej spotykana rozpiętość tonalna to g¹-g⁴ lub c²-c⁵.

Instrument perkusyjny, wykonany z twardego drewna(najczęściej palisandru). Posiada najczęściej trzy oktawy i cztery dźwięki. Jest instrumentem klepkowym.