Kurtyna (powieść)
Z Wikipedii
Kurtyna (tytuł oryginalny Curtain), ostatnia powieść Agathy Christie z udziałem Herkulesa Poirot.
Książkę o ostatniej sprawie Herkulesa Poirota Agata Christie napisała (podobnie jak powieść o ostatniej sprawie panny Marple "Uśpione morderstwo") na początku II wojny światowej. Wydano ją w 1974, jak przedostatnią powieść pisarki. Ponieważ po napisaniu "Kurtyny" powstało jeszcze 18 powieści i liczne opowiadania z Poirotem, w książce znajdziemy wiele niezgodności czasowych (wydarzenia z "Kurtyny" i "Tajemniczej historii w Styles" dzieli 50 lat, jednak mówi się o nich, jakby się zdarzyły 20 lat wcześniej, a Hastings ma około sześćdziesiątki) i logicznych. Akcja toczy się zaledwie 2 lub trzy lata po wydarzeniach opisanych w książce "Słonie mają dobrą pamięć" (1972), ale słynny detektyw w ciągu tego krótkiego czasu z energicznego i sprawnego jeszcze w pełni człowieka, staje się zgrzybiałym starcem na wózku inwalidzkim, zdanym na opiekę służącego, wychudłym i pokręconym przez artretyzm, w peruce i ze sztucznymi wąsami.
Akcja toczy się w Styles St Mary, tej samej miejscowości, gdzie w 1916 roku rozgrywały się wydarzenia pierwszej wspólnej sprawy Poirota i kapitana Hastingsa ("Tajemnicza historia w Styles". Hastings po śmierci żony wraca z Argentyny do Anglii i na prośbę Poirota przybywa do Styles. W dawnym domu Cavendishów mieści się teraz pensjonat, którego gośćmi są między innymi naukowiec Franklin z chorobliwą kapryśną żoną i piękną asystentką Judith (najmłodszą córką Hastingsa). Wktótce Poirot wyznaje Hastingsowi, że ściągnął go do Styles nie z sentymentu, ale po to, by przyjaciel pomógł mu rozwiązać zagadkę kryminalną. W Styles przebywa groźny morderca "Iks", który stoi za pięcioma zbrodniami, o które obwiniono inne osoby. Iks pozornie nie miał nic wspólnego z ofiarami tych morderstw, ale Poirot jest przekonany, że to on jest winien. Sam zniedołężniały, prosi Hastingsa o pomoc, jednak nie chce mu wyjawić tożsamości "Iksa". Nakazuje mu czujnośc i baczne obserwowanie mieszkańców Styles. Wkrótce faktycznie dochodzi do nagłej śmierci - ginie Barbara Franklin, żona naukowca, otruta rzadką trucizną, którą jej mąż i Judith badali w laboratorium. Otruł ją mąż, zmęczony jej hipochondrią i skrycie zakochany w Judith? Zakochana w szefie Judith pozbyła się rywalki? Czy też, jak stwierdza raport koronera, poparty zeznaniami Poirota, Barbara Franklin popełniła samobójstwo? A może - jak pewnien jest Hastings - mordercą jest tajemniczy Iks? Wktótce ginie kolejna osoba, obserwator ptaków Norton, który prawdopodobnie zobaczył coś podejrzanego przez lornetkę. Został zastrzelony w swoim pokoju - zamkniętym na klucz schowany w kieszeni szlafroka ofiary... Nie rozwiązawszy swojej ostatniej zagadki, Poirot umiera na serce i zostaje pochowany w Styles. Hastings jest przekonany, że jego przyjaciel został pokonany przez tejemniczego Iksa. Kilka miesięcy później dostaje list Poirota z wyjaśnieniami. Okazuje się, że słynny detektyw po raz pierwszy osobiscie wymierzył mordercy sprawiedliwośc i popełnił zbrodnię doskonałą. Iksem był niepozorny Norton, który działał jak katalizator, popychając ludzi do morderstw. Namówił panią Franklin, by otruła męża (motywem była chęć wyjścia za mąż za bogatego wielbiciela z dawnych lat, sir Boyda Carringtona), jednak przez pomyłkę niedoszła morderczyni wypiła przeznaczoną dla niego zatrutą kawę. Drugie morderstwo było dziełem Poirota, który wcale nie był sparaliżowany. Dlaczego zagorzały przeciwnik zbrodni, wlaczący z nią całe życie, popełnił morderstwo? By ochronić przyszłe ofiary Nortona. Poirot wiedział, że Norton jest w świetle prawa niewinny, gdyż wszystkie moderstwa, w których maczał palce, popełniły inne osoby. On jedynie je do tego skłonił, manipulując nimi zręcznie. Czerpał z tego chorą satysfakcję. Jedyny sposób na wyeliminowanie go Poirot widział w morderstwie.
Po wydaniu "Kurtyny", w prasie pojawiły się nekrologi Herkulesa Poirota, między innymi na pierwszej stronie "New York Timesa".
