Kwadrofonia

Z Wikipedii

Kwadrofonia jest systemem czterokanałowego zapisu dźwięku. Odbywa się to za pomocą również czterech mikrofonów. Generalnie można wyróżnić dwa systemy kwadrofoniczne:

a) umieszczające słuchacza na miejscu dyrygenta orkiestry symfonicznej (w centrum zdarzenia muzycznego),

b) starające się odwzorować akustykę pomieszczenia (sali koncertowej lub wybranej części dowolnej przestrzeni np. skrzyżowania ulic w wielkim mieście).

Pierwszy wariant powoduje ostrą lokalizację pozornych źródeł dźwięku, natomiast drugi nieco rozmytą, ale za to z informacją o ogólnej przestrzeni akustycznej.

Kwadrofonia najbardziej rozwinęła się w końcowej dekadzie lat siedemdziesiątych XX w. w Japonii, USA oraz Europie Zachodniej (gł. RFN). Do Polski również dotarła. Firma Diora rozpoczęła produkcję kwadrofonicznego wzmacniacza tranzystorowego WKT -101, oraz amplitunera Cezar-quadro. Produkowano w partiach próbnych kwadrofoniczny magnetofon szpulowy M2406QD przez ZRK.

Problem kompatybilności z poprzednimi systemami oraz wojna różnych systemów nagraniowych na rynku spowodowała spadek zainteresowania klientów. W kalkulacji do stereofonii system kwadro okazywał się droższy. Dopiero w latach 90. XX w. rynek na nowo zainteresował się systemami wielokanałowymi. Jednak był to już zapis cyfrowy ze wszystkimi plusami i minusami. Jedno z ciekawych rozwiązań to system SACD, z lepszą częstotliwością próbkowania oraz możliwości zapisu wielokanałowego.