Laser rubinowy

Z Wikipedii

Schemat budowy lasera rubinowego - (1) Promień światła (2) Flesz (3) Pręt rubinowy (4) Zwierciadło (5) Rezonator optyczny (6) Zwierciadło półprzepuszczalne

Schemat budowy lasera rubinowego - (1) Pręt rubinowy (2) Flesz (3) Zwierciadło (4) Zwierciadło półprzepuszczalne (5) Promień światła

Laser rubinowy - laser na ciele stałym, którego obszarem czynnym jest rubin (Al₂O₃:Cr⁺³). Ten skład chemiczny zapewnia występowanie trójpoziomowego układu stanów energetycznych w rubinie. Emitowana długość fali jest równa 694,3 nm. Laser ten pracuje w trybie impulsowym.

Laser rubinowy był pierwszym działającym typem lasera. Został skonstruowany przez Theodore'a Maimana w 1960.

[edytuj] Budowa

Laser rubinowy ma prostą konstrukcję, typową dla laserów w których ośrodkiem czynnym jest ciało stałe. Substancją czynną jest kryształ rubinu ukształtowany w walec. Powierzchnie czołowe walca są dokładnie oszlifowane i przepuszczają światło do luster lub też są pokryte warstwą odbijającą i same stanowią lustra. Laser ten jest pompowany optycznie lampą ksenonową przez boczne powierzchnie.

To jest tylko zalążek artykułu związanego z fizyką. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.