Latopis Ipatijewski
Z Wikipedii
Latopis ipatiewski — jeden ze średniowiecznych zwodów (kodeksów) latopisarskich, powstałych na Rusi.
Pochodzi z początku XV w. (ścisła data nie jest znana), był sporządzony prawdopodobnie w Pskowie, ale stanowił kopię nie zachowanego zwodu południoworuskiego z końca XIII w.[1] Swoją nazwę zawdzięcza miejscu znalezienia - Nikołaj Karamzin odnalazł wersję z XV w. w klasztorze św. Hipacego pod Kostromą - nazywa się go również hipackim.
W Odpisie Ipatiewskim zawarte są następujące kroniki staroruskie:
- Powieść minionych lat doprowadzona do 1117 r. (III. redakcja Powieści)
- Kijowski zbiór XII w. - Latopis Kijowski - opis zdarzeń z lat 1118—1199 r.
- tzw. Latopis halicko-wołyński doprowadzony do 1292 r. (wydarzenia lat 1203-1292[2]).
Przypisy
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
- latopis husiatyński, wydany przez Józefa Szujskiego
