Legia Polsko-Włoska
Z Wikipedii
| Legia Polsko-Włoska | |
 |
|
| Hieronim Bonaparte jako król Westfalii | |
| Historia | |
| Państwo |  Królestwo Westfalii I Cesarstwo Francuskie |
| Sformowanie | 6 kwietnia 1807 |
| Rozformowanie | 31 marca 1808 |
| Patron | brak |
| Tradycje | |
| Kontynuacja tradycji | przez Legię Nadwiślańską |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | Józef Grabiński |
| Działania zbrojne | |
| Wojny napoleońskie | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | Piechota, kawaleria |
| Rodzaj sił zbrojnych | Wojska lądowe |
Legia Polsko-Włoska - polska jednostka sformowana na mocy dekretu Napoleona z 6 kwietnia 1807. Tworzona była we Wrocławiu, Brzegu i Nysie z powracających z Włoch oddziałów polskich, które wzmocniono rekrutami z Wielkopolski. Miała liczyć 8750 żołnierzy (3 pułki piechoty oraz pułk lansjerów). Dowódcą Legii został generał Józef Grabiński.
Większość jej rekrutów stanowili chłopi, oficerowie wywodzili się ze drobnej szlachty. Służyło w niej także trochę Niemców z terenów dawnego zaboru pruskiego (Wielkopolska), włączonego do Księstwa Warszawskiego (np. podpor. Henryk Brandt z 2 pułku Legii, późniejszy generał pruski, czy lekarz Fryderyk Gulitz, który pozostał w armii Królestwa Kongresowego i dosłużył się najwyższych polskich odznaczeń wojskowych).
Jesienią 1807 formacja liczyła juz 6000 żołnierzy. Choć legioniści domagali się włączenia ich jednostki w skład wojsk Księstwa Warszawskiego, Napoleona wysłał Legię, by wspomogła jego brata Hieronima w Westfalii - z tego powodu od 11 listopada 1807 Legia pozostawała w służbie królestwa Westfalii. Jednak już 20 marca 1808 przeszła na żołd francuski, a 31 marca 1808 przemianowana została na pierwszą Legię Nadwiślańską.
[edytuj] Literatura
- Mała Encyklopedia Wojskowa, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1967, Wydanie I, Tom 2.
