Lenartowo
Z Wikipedii
Współrzędne: 52°30' N 18°16' E
| Lenartowo | |
| Województwo | kujawsko-pomorskie |
| Powiat | mogileński |
| Gmina | Jeziora Wielkie |
| Położenie | 52° 30' N 18° 16' E |
| Liczba mieszkańców (2006) • liczba ludności |
140 |
| Strefa numeracyjna (do 2005) |
52 |
| Tablice rejestracyjne | CMG |
|
Położenie na mapie Polski
  Lenartowo
|
|
Lenartowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie mogileńskim, w gminie Jeziora Wielkie.
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.
[edytuj] Historia
Na początku XVI wieku (około 1523) Lenartowo wchodziło w skład parafii siedlimowskiej. W roku 1579 właścicielami Lenartowa byli: Aleksander Stawski, Jerzy Siedlecki, Stanisław Sosnowski i Piotr Węgierski. Około roku 1789 Lenartowo należało do Boguckich, później do Płonczyńskich. Dziedzicem majątku szlacheckiego w 1887 roku był Julian Reichstein. Kazimierz Poniński sprzedał mu Lenartowo za 285 000 marek.
W XIX wieku używana była nazwa Lenartowice.
W czasie powstania 1863 roku werbowano tutaj ochotników, przemycano broń do Królestwa Polskiego przez pobliską granicę.
W XIX wieku Lenartowo stanowiło dominium, a jego obszar wynosił 1581 mórg. W 1890 roku wieś liczyła 107 mieszkańców (wszyscy katolicy). Pod koniec XIX wieku właścicielem Lenartowa był Niemiec Holtz. W 1919 roku majątek kupił Leonard Witold Maringe - Polak, którego antenat był oficerem armii napoleońskiej. Obecnie dwór Witolda Maringe nie istnieje, a pozostał jedynie park. W parku rośnie jesion wyniosły o obwodzie w pierśnicy 350 cm, który jest pomnikiem przyrody. Do dzisiaj zachowały się dawne nazwy poszczególnych części wsi: Paluchowo, Wyngrzynowo, Kolusa, Żelaźnica, Przychód, Ostrewek, Cimniok, Baba, Smolarnia, Glinica, Tartak, Stare Pola, Duże i Małe Jeziorko.
