Lenny Bruce
Z Wikipedii
Lenny Bruce (13 października 1925, Long Island - 3 sierpnia 1966, Los Angeles), urodzony jako Leonard Alfred Schneider, był kontrowersyjnym amerykańskim komikiem estradowym. W 1964 roku został skazany za obsceniczność, potem pośmiertnie ułaskawiony (2003).
Jego matka była aktorką teatralną. Rodzice rozwiedli się, gdy miał pięć lat i po chaotycznym dzieciństwie zaciągnął się do marynarki (1942-46). Po powrocie z Europy do kraju rozpoczął występy na Brooklynie pod nowym nazwiskiem. Początkowo naśladował zabawnie aktorów typu Bogarta. Szybko trafił do radia. W roku 1951 został aresztowany w Miami za udawanie księdza, jednak nie udowodniono mu przestępstwa.
W latach 50. występował w klubie "hungry i", w filmach, w telewizji. Wydał też kilka albumów ze specjalnie przygotowanym nieznanym materiałem. Poruszał przede wszystkim takie tematy jak: jazz, moralność, polityka, patriotyzm, religia, prawo, sprawy rasowe, aborcja, narkotyki, Ku Klux Klan, żydowskość, Kościół katolicki. Słynny stał się jego występ w Carnegie Hall 3 lutego 1961 roku, w trakcie poważnej zamieci.
Jednak wkrótce, 4 października 1961 roku, został aresztowany za obsceniczność w San Francisco. Chodziło o niecenzuralne wyrazy i żarty o podłożu seksualnym. Ława przysięgłych uniewinniła go, ale odtąd policja miała na niego oko i często aresztowano go za obsceniczność właśnie oraz dwukrotnie za posiadanie narkotyków. Prokuratura i arcybiskup Nowego Jorku postanowili doprowadzić do jego skazania, policjanci w cywilu aresztowali go w kwietniu 1964 roku po występie, a w listopadzie po głośnym procesie, mimo protestów wielu artystów, skazano Bruce'a na 4 miesiące pobytu w więzieniu, gdzie jednak nigdy nie trafił z powodu apelacji.
W ostatnich latach jego życia znacznie ograniczył się krąg nocnych klubów, gdzie zapraszano go na występy, z obawy przed procesami, które dotykały także właścicieli lokali. Współpracował z Frankiem Zappą i Hugh Hefnerem.
Zmarł młodo w Hollywood z powodu przedawkowania narkotyków, które wyniszczały go od wielu lat.
Napisał autobiografię How to Talk Dirty and Influence People (1967).
