Leonora Carrington
Z Wikipedii
Leonora Carrington (ur. 6 kwietnia 1917) – surrealistyczna malarka i pisarka pochodzenia brytyjskiego, która większość zycia spędziła w Meksyku.
Spis treści |
[edytuj] Dzieciństwo
Urodziła się w rodzinie brytyjskim przemysłowców. Matka była Irlandką, mała Leonorą opiekowała się też irlandzka niania, która opowiadała jej celtyckie baśnie i legendy. Od dzieciństwa znana była z krnąbrności i buntowniczości. Wielokrotnie wydalano ją z katolickich szkół, a matka przepowaiadała jej, że zostanie czarownicą.
[edytuj] Lata młodzieńcze
Studiowała malarstwo we Florencji i Londynie. Tam też w 1937 poznała Maxa Ernsta, z którym żyła w burzliwym związku. Była skandalistką, potrafiącą w eleganckiej restauracji posmarować sobie stopy musztardą, czy nagle "zgubić" ubranie w trakcie balu. Wówczas zaczęła także przyrządzać nietypowe potrawy, takie jak chociażby omlet z włosami, które w nocy obcinała śpiącym gościom i następnie serwowała im je na śniadanie. Razem z Ernstem przeprowadzili się do Paryża a następnie na południe Francji, gdzie zastał ich wybuch II wojny światowej. Ernsta jako obywatela Niemiec, aresztowano, a Leonora udała się z przyjaciółmi do Hiszpanii. Tam została hospitalizowana w szpitalu psychiatrycznym w Santander. Doświadczenia popadania w obłęd opisała następnie w książce Na dole. Następnie uciekła do Lizbony, gdzie znalazła schronienie w kosulacie meksykański. Tam tez poślubiła meksykańskiego dyplomatę, Renato Leduc, który był przyjacielem Pabla Picassa.
[edytuj] Pobyt w Meksyku
W roku 1943 przybyła do Meksyku. Rozstaje się z Leduc'iem i poślubia węgierskiego fotografa Emerico Weisza. Lokalny światek artystyczny zgromadzony wokół Fridy Kahlo nie akceptuje jej. Spotyka tam Remedios Varo, hiszpańską surrealistkę, która podobnie jak ona, ucieka z Europy przed zawieruchą wojenną. Stają się bratnimi duszami, o podobnych zainteresowaniach – astrologią, zenem, reinkarnacją. Jej pobyt w Meksyku to malowanie, pisanie (powieść Trąbka do słuchania) oraz gotowanie. Wspólnie z Remedios Varo opracowywały iście surrealistyczne przepisy kulinarne, który miały wywoływać erotyczne sny czy też prowokować sny o zostaniu królem Anglii. W latach 70. XX wieku staje się meksykańskim symbolem feminizmu, projektują plakat przedstawiający Ewę zwracającą jabłko. Leonora Carrington jest autorką książek:
- La Maison de la Peur (1938) – z ilustracjami Maxa Ernsta
- Une chemise de nuit de flanelle (1951)
- El Mundo Magico de Los Mayas (1964) – ilustrowana własnoręcznie
- The Oval Lady: Surreal Stories (1975)
- The Hearing Trumpet (Trąbka do słuchania) (1976)
- The Stone Door (1977)
- The Seventh Horse and Other Tales (1988)
- The House of Fear (1988)
- The Hearing Trumpet (1996)
[edytuj] Piśmiennictwo
- Agnieszka Taborska;Zając faszerowany ostrygami. Wysokie Obcasy; Dodatek do Gazety Wyborczej. Nr 50 (451), 15 grudnia 2007, strony 33-41.
