Leszek Łukaszuk
Z Wikipedii
Leszek Władysław Łukaszuk (ur. 25 marca 1938 w Węgrowie, zm. 12 lipca 2007 w Warszawie) – polski fizyk teoretyk, profesor doktor habilitowany, m.in. członek Prezydium Rady Naukowej i Kierownik Studium Doktoranckiego Instytutu Problemów Jądrowych im. Andrzeja Sołtana.
Należał do najwybitniejszych specjalistów w swojej dziedzinie w skali światowej. Może świadczyć o tym fakt, że nawet traktowana przez niego marginalnie praca (wspólnie z Nicolescu) poświęcona teoretycznej interpretacji wzrostu całkowitego przekroju czynnego na rozpraszanie proton-proton (Odderon 1973) znalazła swój oddzwięk i kontynuację w literaturze przedmiotu.
W 1965 r., rozpoczął współpracę z Europejskim Ośrodkiem Badań Jądrowych, publikując m.in. prace o maksimum w relacjach dyspersyjnych. Współpracował m.in. z francuskim fizykiem Andre Martinem. Owocem tej współpracy stały się dwie ważne prace (o roli analityczności w przesunięciach fazowych i o ograniczeniach na amplitudy rozpraszania ππ), opublikowane już po wyjeździe z CERN-u.
Do 1982 r. pracownik Instytutu Badań Jądrowych.
Specjalności: fizyka teoretyczna, teoria cząstek elementarnych.
Pomysłodawca i realizator akcji wyborczej 3 x 5 (1984).
[edytuj] Odznaczenia
[edytuj] Źródła
- Polscy Fizycy w Sekcji Teorii CERN-U
- „Gazeta Wyborcza –Stołeczna” 14 – 15 lipca 2007 Nekrologi str. 13 – Dyrekcja, Rada Naukowa i koledzy z IPJ
- POSTANOWIENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 3 czerwca 2005 r. o nadaniu odznaczeń. (M.P. z dnia 4 listopada 2005 r.)
- Sprawozdanie z akcji "3 x 5" [trzy razy pięć] w województwie stołecznym warszawskim 1984.
