Lewi Izaak z Berdyczowa
Z Wikipedii
Lewi Izaak z Berdyczowa (ur. 1740 r. w Hoszakowie[1], zm. 1810 r. w Berdyczowie[1]) - cadyk działający na obszarze I Rzeczypospolitej i Rosji, przywódca chasydyzmu. Urodził się w rodzinie z tradycjami rabinackimi.[1] Był uczniem magida Dow-Bera z Międzyrzeca.[2] Lewi Izaak został rabinem w Ryczywole.[1] W 1772[3] (lub 1770[4]) roku Lewi Izaak osiadł w Żelechowie, czyniąc z tego miasta ważny ośrodek chasydyzmu. Z powodu konfliktu z misnagdami zmuszony został opuścić miasto.[1][4] W 1780 roku zostaje rabinem w Pińsku.[2] Ostatnie 25 lat życia spędził Berdyczowie, gdzie osiągnął największą sławę.[2]
Lewi Izaak był autorem m.in. „Quedushat Lewi” („Świętość Lewiego”).
