Liga Kobiet Polskich
Z Wikipedii
Liga Kobiet Polskich to największa organizacja kobieca w Polsce. Odwołuje się do tradycji organizacji o tej samej nazwie założonej w 1913 roku.
Ligę Kobiet Polskich założyła w 1913 roku w Warszawie Izabela Moszczeńska, a jej działania rozszerzały się na kolejne miasta (w Królestwie Polskim Liga działała jako Liga Kobiet Pogotowia Wojennego, w Galicji jako Liga Kobiet Naczelnego Komitetu Narodowego). Członkinie Ligi zbierały dary dla wojska, szyły, cerowały, gotowały itp. współpracując z ruchem niepodległościowym i partią socjalistyczną. Liga działała także na rzecz równouprawienia kobiet, organizując wiece, pisząc odezwy i publikując artykuły w prasie. W 1916 roku zbierały np. podpisy pod odezwą domagającą się czynnego i biernego prawa wyborczego dla wszystkich kobiet, które ukończyły 24 lata. Do najwybitniejszych ówczesnych działaczek Ligi należały Zofia Moraczewska - żona późniejszego premiera Rządu, Dorota Kłuszyńska - przyszła senatorka oraz Zofia Daszyńska-Celińska
Organizacja kontynuowała swoją działalność także w PRL. W połowie lat 80. szacowano, że należy do niej aż 600 tysięcy kobiet (w większości jedynie formalnie). W połowie lat 90. liczba członkiń spadła do ok. 20 tys. i ok. 5 tys. w 2001 r. W latach 90. wieloletnią przewodniczącą Ligi była Izabela Jaruga-Nowacka.
Liga posiada oddziały terenowe (obecnie ok. 20), działając przede wszystkim w zakresie obrony praw kobiet i rodziny, pomocy kobietom w trudnych sytuacjach życiowych i edukacji.
