Lubygość
Z Wikipedii
| Lubygość | |
| Kontynent | Europa |
| Państwa | Polska |
| Powierzchnia | 0,178 km² |
| Wymiary | 1,5 × 0,3 km |
| Głębokość • maksymalna |
6 m |
| Wysokość lustra wody | 168 m n.p.m. |
| Rodzaj jeziora | rynnowe |
| Jeziora Polski | |
Lubygość (kaszb. Jezoro Lëbògòszcz) - dystroficzne jezioro rynnowe w Polsce położone w powiecie kartuskim (województwo pomorskie) na Pojezierzu Kaszubskim na północny zachód od Mirachowa w zespole jezior Potęgowskich. Jest otoczone rezerwatem krajobrazowym o takiej samej nazwie.
Powierzchnia całkowita: 17,8 ha
Jego cechą charakterystyczną jest woda o krwisto-brunatnym zabarwieniu, zarówno w jeziorze jak i dopływającym strumieniu. Mimo tej nietypowej barwy, w jeziorze można się kąpać, choć niedostępne brzegi i spora odległość od najbliższego parkingu powodują, że nie jest to często odwiedzane miejsce.
Nieopodal brzegu jeziora znajdują się jaskinie, podobne z wyglądu do Grot Mechowskich.
Po prawej stronie jeziora, w odległości ok. 3km znajduje się bunkier "Ptasia Wola" i pomnik upamiętniający bohaterskich obrońców nad jeziorem Lubygość.
Pod koniec lata 1943 roku Gestapo nasiliło działania skierowane na rozbicie Tajnej Organizacji Wojskowej Gryf Pomorski. Grupa gestapowców z Janem Kaszubowskim na czele i Janem Biangą we wrześniu 1943 roku otoczyła część Lasów Mirachowskich w celu likwidacji oddziału Gryfa Pomorskiego działającego w tych okolicach. Udało im się otoczyć bunkier "Ptasia Wola", w którym kwaterowało wraz z sąsiednim bunkrem (już nie istniejącym) ok. 20 żołnierzy. W pobliżu jeziora przebiega turystyczny 
Szlak Kaszubski.
