Dyskusja:Ludwik VIII Lew

Z Wikipedii

[edytuj] Tekst z artykułu Ludwik VIII (król Francji do wykorzystania

Ludwik VIII Lew (fr. Louis VIII le Lion) (ur. 5 września 1187 - zm. 8 listopada 1226), rządził jako król Francji pomiędzy 1223 i 1226. Jako syn Filipa II Augusta oraz Izabeli z Hainaut był Kapetyngiem.

Jako książę, Ludwik osiągał sukcesy podczas walk z armiami króla Jana. W 1216 angielscy baronowie wzniecili rebelię przeciwko bardzo wówczas niepopularnemu Janowi i zaoferowali tron Ludwikowi. W maju 1216, książę Ludwik wraz ze swoją armią najechał wybrzeża Anglii, rozpoczynając tzw. Pierwszą Wojnę Baronów, jednakże po półtora roku musiał zarzucić marzenie zostania królem Anglii i podpisał Traktat z Lambeth.

Dziedziczył po swoim ojcu 14 lipca 1223, a jego koronacja odbyła się 6 sierpnia tego samego roku w katedrze w Reims. Jako król, kontynuował wrogą politykę w stosunku do Andegawenów, zajmując Poitou i Saintonge w 1224. Następnie zawładnął terenami Awinionu i Langwedocji.

1 listopada 1223 wydał nakaz zakazujący swoim urzędnikiom zapisywania długów wobec żydów, całkowicie zmieniając politykę prowadzoną przez swojego ojca, Filipa II Augusta. Chrześcijanom zabraniano uprawiania lichwy, ponieważ czerpanie zysków z nieszczęścia innych (jak hazard) było uznawane za grzech oraz karane ekskomuniką. Jednak jako że Żydzi nie byli chrześcijanami i nie mogli być ekskomunikowani, niektórzy władcy świeccy naginali te przepisy pozwalając (lub prosząc) Żydów o zapewnianinie usług lichwiarskich, często dla własnego zysku i ku niezadowoleniu Kościoła. Zakazd Ludwika był próbą rozwikłania tego problemu, prowadzącego do stałych starć pomiędzy kościołem i urzędami państwowymi. Dwudziestu sześciu baronów zaakceptowało ten dekret, jednak Tybalt IV, potężny szlachcic z Szampanii, odmówił wprowadzania go w życie, ponieważ miał specjalną umowę z żydami gwarantującą mu dodatkowy przychód z podatków. Tybalt IV stał się główną siłą opozycyjną do dominacji Kapetyngów i nie krył się z manifestowaniem swojej wrogości i nieprzychylności w trakcie okresu rządów Ludwika VIII. Jednym z przykładów było oblężenie Awinionu, w trakcie którego minimalnymi siłami oblegał miasto przez czterdzieści dni, a potem powrócił do siebie.

W trakcie powrotu do Paryża, król Ludwik zachorował na czerwonkę i zmarł 8 listopada 1226 w willi w Montpensier w Auvergne. Jego grobowiec znajduje się w Bazylice Świętego Damiana. Dziedziczył po nim jego syn, Ludwik IX.

23 maja 1200, mając dwanaście lat, ożenił się z Blanką Kastylijską (4 marca 1188 - 26 listopada 1252).

Potomkowie:

• Filip - (9 września 1209 - 1218)
• Ludwik IX - (25 kwietnia 1214 - 25 sierpnia 1270)
• Robert - (25 września 1216 - 9 lutego 1250)
• Jan - (21 lipca 1219 - 1232)
• Alfons z Tuluzy - (11 listopada 1220 - 21 sierpnia 1271)
• Filip Dagobert - (20 lutego 1222 - 1232)
• Izabela - (czerwiec 1225 - 23 lutego 1269)
• Etienne - (1226)
• Karol I Sycylijski - (marzec 1227 - 7 stycznia 1285)