Ludmiła Pietruszewska
Z Wikipedii
Ludmiła Pietruszewska (ur. 26 maja 1938 w Moskwie) – rosyjska prozaiczka i dramaturg.
W 1968 ukończyła Uniwersytet Moskiewski. Pracowała w radiu i w telewizji. Pierwsze opowiadanie Takaja diewoczka napisała w 1968, ale opublikowała dopiero 20 lat później. Do 1987 publikowała tylko pojedyncze opowiadania w czasopismach. Dopiero w 1988 ukazał się pierwszy jej zbiór Nieśmiertlena miłość (Biessmiertnaja lubow). Autorka w swych opowiadaniach opisuje życie w małych przeludnionych mieszkaniach. Jej bohaterowie są zagonieni, zmęczeni życiem. Bardziej znana jest natomiast jako dramaturg. W swych dramatach porusza podobną problematykę, co w prozie.
[edytuj] Twórczość
[edytuj] Dramaty
- 1973 – Lekcje muzyki (Uroki muzyki)
- 1981 – Pokój Kolombiny (Kwartira Kołumbiny) – 4 jednoaktówki pod wspólnym tytułem
- 1983 – Trzy dziewczyny w niebieskim (Tri diewuszki w gołubom)
- 1986 – Babcia-blues (Babula-blues) – 5 jednoaktówek pod wspólnym tytułem