Ludwig Beck

Z Wikipedii

Ludwig Beck (ur. 29 czerwca 1880 w Wiesbaden, zm. 21 lipca 1944 w Berlinie), szef niemieckiego sztabu generalnego na początku rządów partii nazistowskiej w Niemczech, jeden z twórców Wehrmachtu.

Urodzony w Wiesbaden (Hesja), był wychowywany w konserwatywnej, pruskiej rodzinie o wojskowych tradycjach. Podczas I wojny światowej służył na froncie zachodnim. Po jej zakończeniu pozostał w wojsku i piął się po drabinie wojskowej kariery, by w 1933 stać się członkiem sztabu generalnego w randze generała. W dwa lata później został jego szefem.

Beck był przeciwny wciąganiu Niemiec w wojnę. Już jako szef sztabu generalnego próbował odwieść Hitlera od pomysłu odebrania Czechosłowacji Sudetenlandu. Wódz Rzeszy był jednak przekonany, że Wielka Brytania i Francja, po tym jak pozwoliły na aneksję Austrii (tzw. Anschluss), zgodzą się na wszystko byleby tylko utrzymać pokój. Beck wiedział, że Wehrmacht jest zbyt słaby, by prowadzić wojnę z Wielką Brytanią i - jako, że cieszył się wielkim szacunkiem wśród oficerów sztabu - próbował ich przekonać by odwiedli Hitlera od jego militarystycznych planów. Gdy zobaczył, że niewielu się z nim zgadza, zrezygnował z funkcji szefa sztabu i został zastąpiony na tym stanowisku przez Franza Haldera.

Był niechętny Hitlerowi. Wraz z Ulrichem von Hassellem i Carlem Goerdelerem doprowadził do powstania antyhitlerowskiej opozycji w łonie Wehrmachtu. Konspiratorzy wierzyli, że siła Hitlera nie jest tak wielka jak wielu się wydawało. Sądzili, że zagrożenie ze strony Wielkiej Brytanii pozwoli im pozbawić Hitlera (jako podżegacza wojennego) władzy gdyby zdecydował się zaatakować Czechosłowację. Ku ich przerażeniu, we wrześniu 1938 premierzy: brytyjski Neville Chamberlain i francuski Edouard Daladier pozwolili, by Kraj Sudetów został włączony do III Rzeszy.

Beck był jednym z głównych organizatorów nieudanego zamachu w kwaterze Hitlera w Wilczym Szańcu (wśród spiskowców byli również m.in. Carl Goerdeler i Claus von Stauffenberg). Jako jeden z przywódców spisku został aresztowany. Stracono go rankiem 21 lipca 1944 w Berlinie (według innej wersji miał przed egzekucją popełnić samobójstwo).