Ludwik (XIX) Burbon

Z Wikipedii

Ludwik Antoni Burbon

Ludwik Antoni Burbon (ur. 6 sierpnia 1775 w Wersalu, Francja, zm. 3 czerwca 1844 w Gorycji, Cesarstwo Austriackie) - książę Angoulême, delfin Francji. Był najstarszym synem księcia d'Artois - późniejszego króla Francji i Nawarry - Karola X i Marii Teresy Sabaudzkiej. Jego dziadkami ze strony matki byli: Wiktor Amadeusz III, król Sardynii i Maria Antonietta Burbon, najmłodsza córka króla Hiszpanii - Filipa V i Elżbiety Farnese. Miał młodszego brata - Karola Ferdynanda, diuka Berry. Jako ostatni nosił tytuł delfina Francji.

W 1789 podczas wybuchu Rewolucji Francuskiej, razem z ojcem wyemigrował do Turynu, do Włoch. W 1792 razem z bratem Karolem Ferdynandem, wstąpił on do armii swojego kuzyna, księcia Kondeusza.

10 czerwca 1799 poślubił Marię Teresę Burbon - córkę Ludwika XVI i Marii Antoniny, zgilotynowanych w czasie Wielkiej Rewolucji Francuskiej. Nie mieli dzieci.

W 1814 jego stryj - Ludwik XVIII został królem Francji, a Ludwik Antoni walczył przeciw Wellingtonowi, żeby zdobyć tron Ferdynanda VII - króla Hiszpanii. Po śmierci Ludwika XVIII w 1824, królem został Karol X - ojciec Ludwika Antoniego, a on sam został delfinem, czyli oficjalnym następcą tronu.

Po abdykacji swojego ojca (2 sierpnia 1830) został przez rojalistów uznany za kolejnego króla Francji i Nawarry - Ludwika XIX. Jego "rządy" trwały zaledwie 20 minut; po tym czasie abdykował na korzyść swego bratanka - Henryka, diuka Bordeaux. Rojaliści uznali abdykację Karola X za nielegalną i według nich pozostał on królem aż do swojej śmierci, w 1836.

Ludwik zmarł w 1844, a bratanek - Henryk, hrabia Chambord i diuk Bordeaux, stał się głową starszej linii francuskiej rodziny królewskiej - na wygnaniu.