Henryk Juliusz Burbon-Condé

Z Wikipedii

Henryk Juliusz de Burbon-Condé, Henryk Juliusz d'Enghien (fr. Henri III Jules de Bourbon-Condé) (ur. 29 lipca 1643 w Paryżu-zm. 1 kwietnia 1709 tamże), piąty książę Condé od 1686, par Francji, pierwszy książę krwi.

Był synem Wielkiego Kondeusza i Marie-Clémence de Maillé-Brézé. Nazywano go powszechnie Monsieur le Prince.

W 1660 król Polski Jan Kazimierz Waza bezskutecznie zamierzał przeprowadzić jego elekcję vivente rege w Rzeczypospolitej. 2 lutego 1668 został brygadierem kawalerii, 20 kwietnia 1672 marszałkiem polnym a 3 kwietnia 1673 generałem-lejtnantem wojsk francuskich.

[edytuj] Potomstwo

11 grudnia 1663, Henryk Juliusz poślubił Annę Henriettę, córkę Edwarda - hrabiego palatyna Simmern (znaną jako Annę Bawarską). Mieli razem 10 dzieci:

• Henri de Bourbon-Condé, księcia de Bourbon (1667-1670),
• Louis III de Bourbon-Condé, księcia d'Enghien, książę de Condé (1668-1710),
• Henri de Bourbon, hrabiego de Clermont (1672-1675),
• Louis-Henri de Bourbon-Condé, hrabiego de la Marche (1673-1675),
• Marie-Thérèse de Bourbon-Condé, mademoiselle de Bourbon (1666-1732), od 1688 żonę swojego kuzyna - François Louisa Burbona, księcia Conti,
• Anne de Bourbon-Condé, mademoiselle d’Enghien (1670-1675),
• Anne-Marie-Victoire de Bourbon-Condé, mademoiselle d’Enghien, później mademoiselle de Condé (1675-1700),
• Anne-Louise Bénédicte de Bourbon-Condé, mademoiselle d’Enghien, później mademoiselle de Charolais (1676-1753), od 1692 żonę Louisa Augusta Burbona, księcia Maine (nieślubnego syna króla Ludwika XIV),
• Marie Anne de Bourbon-Condé, mademoiselle de Montmorency, później mademoiselle d’Enghien (1678-1718), żonę Louisa Josepha Burbona, księcia Vendôme,
• córkę de Bourbon-Condé, mademoiselle de Clermont (1679-1680).

[edytuj] Charakter

Louis de Rouvroy, książę de Saint-Simon, (Pamiętniki) pisał, że był to człowiek mikrego wzrostu, lecz olbrzymiej energii, wykształcony i inteligentny, jednak chorobliwie zazdrosny o swą uległą i głupią żonę, którą czasem nawet bił i kopał. Nigdy nie wiedział co będzie danego dnia robił; zawsze czekały nań cztery obiady: w Paryżu, w Chantilly, w Ecouen i w miejscu pobytu dworu (np. w Marly). Sam książę najchetniej przebywał w Chantilly, którą to posiadłość stale upiekszał. Nigdy nie podejmował gości ze skąpstwa. W młodszym wieku z ogromną energią kokietował damy.

[edytuj] Źródło

• Louis de Rouvroy, książę de Saint-Simon, Pamiętniki, PIW Warszawa 1984, t. II, s. 74-80.

Poprzednik Ludwik II

Książę Condé 1686-1709

Następca Ludwik III