Ludwika Anhalcka

Z Wikipedii

Ludwika Anhalcka, Louise von Anhalt-Dessau (ur. 10 lutego 1631, zm. 25 kwietnia 1680 w Oławie), regentka księstwa legnicko-brzeskiego w latach 1672-1675, panująca księżna oławsko-wołowska w latach 1672-1680. Była jedną z niewielu kobiet, sprawujących faktyczną władzę.

Córka Jana Kazimierza von Anhalt-Dessau i Agnieszki von Hessen-Kassel, była gorliwą kalwinistką podobnie jak mąż i syn. Matka ostatniego Piasta śląskiego - Jerzego IV Wilhelma.

Po śmierci męża Chrystiana, księcia wołowskiego (1664-72), który odziedziczył księstwo legnicko-brzeskie po swoich starszych braciach, Ludwika Anhalcka została regentką księstwa w imieniu małoletniego syna Jerzego Wilhelma (ur. w 1660). Otrzymała Wołów i Oławę jako oprawę wdowią. Księżna, będąca osobą tolerancyjną i wielkoduszną, wspomagała finansowo katolików, co nie mogło podobać się protestanckim mieszkańcom księstwa. Postanowili oni przyspieszyć uzyskanie pełnoletności przez syna księżnej. Wbrew jej protestom, cesarz Leopold I ogłosił piętnastoletniego Jerzego Wilhelma pełnoletnim i władcą księstwa. Wkrótce, wraz z jego przedwczesną śmiercią, linia piastowskich książąt legnicko-brzesko-wołowskich wymarła w 1675.

Ludwika Anhalcka ostatnie lata życia poświęciła budowie barokowego mauzoleum Piastów śląskich przy kościele św. Jana Chrzciciela w Legnicy, które miało upamiętnić ród Piastów, wymarły wraz z jej synem.