Ludwika Wawrzyńska
Z Wikipedii
Ludwika Antonina Wawrzyńska (ur. 22 kwietnia 1908 w Warszawie, zm. 18 lutego 1955) - nauczycielka szkoły ogólnokształcącej TPD nr 10 w Warszawie, która w dniu 8 lutego 1955 z narażeniem własnego życia uratowała czworo dzieci wynosząc je z płonącego domu. Doznała przy tym tak dotkliwych poparzeń, że mimo wysiłków lekarzy i zastosowania najnowocześniejszych na owe czasy metod leczenia nie zdołano uratować jej życia. Zmarła 18 lutego 1955.
Ludwika Wawrzyńska od 1947 pracowała jako nauczycielka w szkołach podstawowych, w ostatnim roku ze względu na chorobę strun głosowych nie mogąc wykonywać swojego zawodu podjęła pracę w świetlicy szkolnej.
Ukochała ponad wszystko dzieci i w obronie ich życia poświęciła swoje. Za bohaterski czyn została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Na jej cześć powstały wiersze, m.in. Wisławy Szymborskiej i Leopolda Staffa, a jej imię nadano wielu polskim szkołom oraz ulicom.
[edytuj] Źródła
- "Fizyka w szkole", nr 2, 1955.