Luis Buñuel

Z Wikipedii

Luis Buñuel w 1930; na dole pośrodku

Luis Buñuel (ur. 22 lutego 1900 w mieście Calanda w Hiszpanii, zm. 29 lipca 1983 w Meksyku) – hiszpański reżyser filmowy. Na uniwersytecie w Madrycie studiował filozofię. Podczas studiów przyjaźnił się z Salvadorem Dalim i Federikiem Garcią Lorcą.

Debiutował w 1928 roku, realizując wraz z Salvadorem Dalim film Pies andaluzyjski. Większość filmów zrealizował we Francji i Meksyku.

Na początku kariery związał się z grupą surrealistów w Paryżu. Spotkanie to wywarło duży wpływ na jego twórczość. Większość jego filmów od tej pory miała liczne odniesienia zawierające elementy surrealizmu. Pierwsze dwa filmy tworzył razem z Salvadorem Dalim, po czym ich drogi rozeszły się. Odbył potem krótki staż w Hollywood po czym powrócił do Europy.

W czasie wojny domowej w Hiszpanii był po stronie republikanów. Po upadku republiki emigrował do USA. Tam przez pewien czas imał się różnych zajęć (m.in. pracował w Muzeum Sztuki Nowoczesnej). Jego kariera uległa wyraźnemu zahamowaniu. Po wojnie osiedlił się w Meksyku, gdzie po pewnym czasie na nowo rozpoczął kręcenie filmów.

W tym okresie tworzył głównie dzieła typowo komercyjne, jednak od czasu do czasu powstawały filmy nawiązujące do dawnych fascynacji reżysera. Do ważniejszych filmów tego okresu można zaliczyć Zapomniani, Wniebowstąpienie, Brutal, Zbrodnicze życie Archibalda de la Cruz, Nazarin, Viridiana, Anioł zagłady, Dziennik panny służącej, Szymon Słupnik.

W 1967 we Francji powstał film Piękność dnia. Po tym filmie Buñuel tworzył już wyłącznie w Europie. Powstały jego najważniejsze dzieła, które uważane są za arcydzieła.

W 1980 wydał wspomnienia pt. Ostatnie tchnienie.