M109 SPH
Z Wikipedii
M109 SPH | |
M109 SPH | |
Dane podstawowe | |
Państwo | Stany Zjednoczone |
Trakcja | gąsienicowa |
Załoga | 6 |
Lata produkcji | 1962 - ? |
Dane techniczne | |
Silnik | 8-cylindrowy diesel Detroit-Diesel Model 8V-71T o mocy 302kW (405KM) |
Wymiary | |
Długość maks. | 6,61 m |
Szerokość | 3,29 m |
Wysokość maks. | 3,28 m |
Masa | |
Masa bojowa | 23723 kg |
Osiągi | |
Prędkości maksymalne | |
Na drodze | 56 km/h |
Zdolność pokonywania przeszkód | |
Brody bez przygotowania | 1,07 m |
Rowy | 1,82 m |
Ściany pionowe | 0,52 m |
Zasięg | 390 km |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
Artyleryjskie | haubica 155 mm |
Strzeleckie | karabin maszynowy 12,7 mm |
M109 to samobieżna haubica opracowana w celu zastąpienia M44 SPH.
Zamówienie zostało złożone w 1952 roku, pierwsze egzemplarze seryjne opuściły hale montażowe w roku 1962. Po wprowadzeniu licznych ulepszeń, M109 stała się najpopularniejszą haubicą samobieżną na świecie. Wozy tego typu brały udział w konflikcie wietnamskim, w wojnach arabsko-izraelskich i wojnie iracko-irańskiej.
Ogółem Stany Zjednoczone sprzedały pojazdy tego typu do prawie 30 krajów.
M109 może po przystosowaniu forsować wpław przeszkody wodne i strzelać pociskami różnych rodzajów, w tym także taktyczną nuklearną amunicją artyleryjską.
W ciągu kolejnych lat zmodernizowano podstawę działa, unowocześniono wieżę i samą haubicę, instalując ponadto automatyczny układ kierowania ogniem oraz wzmacniając opancerzenie.
Obecnie w armiach świata znajduje się około 4000 haubic samobieżnych M109.
Pojazdy przeciwlotnicze
|
|
Inne pojazdy
|