Magurka Wiślańska

Z Wikipedii

Magurka Wiślańska
Państwo	Polska, Europa
Pasmo	Beskid Śląski, Karpaty
Wysokość	1140 m n.p.m.

Magurka Wiślańska (1140 m) - ważny szczyt zwornikowy w głównym grzbiecie pasma Baraniej Góry w Beskidzie Śląskim, pierwszy na pn. od szczytu Baraniej Góry. W kierunku wsch. odgałęzia się tu potężny rozróg grzbietów górskich, sięgających na pn. po dolinę Leśnej (szczyt Ostre), na wsch. po Sołę (Glinne), zaś na pd. po dolny bieg Kameszniczanki (Mała Barania).

Dawniej wspólną nazwą "Magurka" określano cały wyrównany odcinek grzbietu od szczytu Magurki Wiślańskiej na zach. po Magurkę Radziechowską na wsch. Na grzbiecie tym, zbudowanym z gruboławicowych, gruboziarnistych piaskowców i zlepieńców istebniańskich, występują liczne wychodnie skalne w postaci ciągów ambon, grzybów skalnych czy pojedynczych, wystających z podłoża głazów.

Zach. stoki Magurki Wiślańskiej, opadające ku dolinie Białej Wisełki, porośnięte lasem świerkowym z domieszką buka, jodły i jawora, wchodzą w skład rezerwatu przyrody "Barania Góra".

Węzeł szlaków turystycznych: łączą się tu znaki Głównego Szlaku Beskidzkiego z Węgierskiej Górki i znaki szlaku ze Skrzycznego, by razem już poprowadzić na szczyt Baraniej Góry.