Maks Mirnyj

Z Wikipedii

Maks Mirnyj
Maks Mirnyj
Państwo	Białoruś
Miejsce zamieszkania	Bradenton, Floryda
Data urodzenia	6 lipca 1977
Miejsce urodzenia	Mińsk
Wzrost	195 cm
Waga	93 kg
Gra	praworęczna
Status profesjonalny	1996
Zakończenie kariery	aktywny
Trener	Nikołaj Mirnyj
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	1
Najwyżej w rankingu	18 (18 sierpnia 2003)
Australian Open	3R (2000, 2006)
Roland Garros	2R (1999, 2006)
Wimbledon	4R (2003, 2005 - 2006)
US Open	QF (2002)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	32
Najwyżej w rankingu	1 (9 czerwca 2003)
Australian Open	F (2007)
Roland Garros	W (2005 - 2006)
Wimbledon	F (2003)
US Open	W (2000, 2002)

Maks Mirnyj, właśc. Maksym Mirnyj, białorus. Максім Мірны (ur. 6 lipca 1977 w Mińsku), tenisista białoruski, lider rankingu światowego gry podwójnej, zwycięzca turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej i mieszanej, reprezentant w Pucharze Davisa.

Syn Nikołaja, byłego członka radzieckiej kadry juniorów w siatkówce; od 1991 trenował w USA, m.in. w słynnej akademii tenisowej Nicka Bollettieriego na Florydzie. Karierę zawodową rozpoczął w 1996, występując początkowo w turniejach niskiej rangi. W 1997 wygrał pierwszy turniej deblowy w cyklu ATP Tour w Szanghaju (z Ullyettem). W kolejnych latach rozwijał karierę tenisową także w grze pojedynczej, w 1999 osiągając po raz pierwszy półfinał w turnieju ATP Tour (w Memphis pokonał m.in. byłego lidera rankingu światowego Couriera, a uległ dopiero Magnusowi Normanowi). W t.r. był jednym z najskuteczniejszych graczy pod względem przechodzenia eliminacji turniejowych, aż siedmiokrotnie kwalifikując się do turniejów głównych; zaliczył m.in. występy w wielkoszlemowych French Open i US Open.

W 2000 dzięki kolejnym udanym występom awansował do czołowej pięćdziesiątki rankingu światowego; był w półfinale w Monachium i Tuluzie, w ćwierćfinale w Ad-Dauha. W parze z Australijczykiem Lleytonem Hewittem wygrał turniej US Open, pokonując w finale Ricka Leacha i Ellisa Ferreirę. Kilka tygodni później na igrzyskach olimpijskich w Sydney wyeliminował Hewitta już w I rundzie, co stanowiło szczególnie przykrą niespodziankę dla gospodarzy igrzysk; Mirnyj dotarł w turnieju olimpijskim do ćwierćfinału, przegrał z późniejszym wicemistrzem Niemcem Haasem. W US Open w singlu dotarł do III rundy, przegrywając po zaciętym, czterogodzinnym meczu (zakończonym tie-breakiem w piątym secie) z Magnusem Normanem.

W niezwykle efektowny sposób dotarł do swojego pierwszego w karierze singlowego finału w ATP Tour w 2001. Miało to miejsce w Stuttgarcie, w turnieju cyklu Masters Series; Mirnyj rozpoczął start od eliminacji, już w I rundzie turnieju eliminacyjnego bronił piłek meczowych przeciwnika. W kolejnych pojedynkach obronił dalsze cztery meczbole rywali (w dwóch różnych meczach), pokonując w turnieju głównym najpierw Belga Oliviera Rochusa, a potem kolejno czterech zwycięzców turniejów wielkoszlemowych – Kuertena, Ivanisevicia, Samprasa i Kafelnikowa; dopiero w finale nie sprostał Niemcowi Haasowi.

Sezon 2002 miał nieco słabszy w grze pojedynczej, ale utrzymał miejsce w czołowej pięćdziesiątce; odniósł natomiast zwycięstwo w deblu w US Open, w parze z Hindusem Bhupathim. W singlu osiągnął w tym turnieju ćwierćfinał, pokonując w IV rundzie Szwajcara Federera. W 2003 wygrał swój pierwszy turniej singlowy w Rotterdamie. W sierpniu t.r. osiągnął najwyższą pozycję w grze pojedynczej w karierze – nr 18; w czerwcu 2003 po raz pierwszy został liderem rankingu deblistów.

W 2005 zdobył trzeci tytuł wielkoszlemowy w grze podwójnej (French Open) w parze ze Szwedem Björkmanem. Wspólnie z Bjorkmanem był także w finale US Open 2005, gdzie lepsi okazali się Bob i Mike Bryanowie. W turnieju French Open 2006 obronił tytuł deblowy (ponownie z Bjorkmanem).

Ze względu na siłowy styl gry – potężny serwis i forhend – oraz sylwetkę (195 cm) nosi na korcie przydomek "Bestia". Większość akcji stara się kończyć wolejami. Jest praworęczny, bekhend gra jedną ręką.

Mirnyj rozegrał najwięcej spotkań w historii reprezentacji Białorusi w Pucharze Davisa. Szczególną popularność przyniósł mu rok 2004, kiedy (wraz z Wołczkowem) przyczynił się do awansu Białorusi do półfinału tych rozgrywek, po zwycięstwach nad Rosją i wysoko notowaną Argentyną; lepsi od Białorusinów okazali się w półfinale Amerykanie. Rok wcześniej Mirnyj dzięki zwycięstwom singlowym (m.in. nad Schüttlerem) w meczu z Niemcami zapewnił Białorusi awans do Grupy Światowej – najwyższej klasy rozgrywek w Pucharze Davisa. Te osiągnięcia (a także występy w cyklu zawodowym) przyniosły Mirnyjowi najwyższe odznaczenia państwowe, był również poważnym kandydatem do pełnienia funkcji chorążego na igrzyskach olimpijskich w Atenach (podobno jego szanse zrujnowała seria zdjęć erotycznych w jednym z pism kolorowych). W listopadzie 2002 otrzymał tytuł ambasadora ds. AIDS na Białorusi z ramienia ONZ.

Do osiągnięć Białorusina należy dodać wygrane wielkoszlemowe w mikście z Sereną Williams; w 1998 wspólnie wygrali Wimbledon i US Open. W 2007 roku wygrał US Open oraz doszedł do finału Australian Open z Wiktorią Azarenką.

W styczniu 2008 dostał dziką kartę do turnieju w Ad-Dausze, jednak już w pierwszej rundzie przegrał 3/6 2/6 z Hyung-Taik Lee.

Wygrane turnieje deblowe:

• 1997 Szanghaj
• 1999 Kopenhaga, Marsylia, Singapur, Delray Beach
• 2000 US Open, Ad-Dauha, Paryż (hala)
• 2001 Moskwa, Stuttgart
• 2002 US Open, Moskwa, Rotterdam
• 2003 Canadian Open, Estoril, Madryt (hala), Monte Carlo, Moskwa, Miami
• 2004 Rzym
• 2005 Cincinnati, Hamburg, Miami, French Open, Moskwa
• 2006 Miami, Monte Carlo, Ad-Dauha, French Open

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Maks Mirnyj sylwetka na stronie ATP Tour (en)
• Maks Mirnyj sylwetka na stronie Pucharu Davisa (en)